„Weilanden zijn net woestijnen van raaigras”
„De Partij voor de Dieren zet volop in op sociale media. De partij is de grootste op Facebook. Het grote voordeel van de sociale media is dat je als politicus in contact kunt treden met kiezers. Vroeger gingen partijen canvassen: van deur tot deur bij mensen aanbellen. Sociale media werken effectiever.”
Naam: Niko Koffeman (58)
Werk: zelfstandig communicatieadviseur, Eerste Kamerlid, campagnestrateeg Partij voor de Dieren
„We gaan onze middelen vooral in de laatste weken van de campagne inzetten. Dan komen er abri’s en radiocommercials. Kern van onze boodschap is dat we het belang van de zwakke willen beschermen tegenover het recht van de sterkste. Dat geldt uiteraard voor de dieren, maar niet alleen daarvoor; ook voor mensen. Daarom hebben we een speciaal verkiezingsprogramma voor mensen met een verstandelijke beperking. En een voor blinden en slechtzienden. En zelfs een interactieve voor jongeren.
We voeren actie onder de noemer Plan B. Dat vergt enige uitleg. Alle andere politieke partijen spelen kluitjesvoetbal. Ze hebben zich ertoe laten verleiden hun verkiezingsprogramma te laten doorrekenen door het Centraal Planbureau. Dan draait het alleen om economische groei en daaraan gerelateerde rekenmodellen.
Daar zijn wij het fundamenteel mee oneens. Je kunt onmogelijk inzetten op steeds meer economische groei op een planeet die niet meegroeit. Als iedereen op deze aarde zou consumeren zoals wij in het rijke Westen doen, dan hebben we drie aardbollen nodig.
Anderen kijken naar het begrotingstekort; wij naar het ecologisch tekort. Dat bedraagt op dit moment ongeveer 35 procent. In 1980 was dat nog maar enkele procenten. Wetenschappers bekijken per jaar wanneer de provisiekast leeg is, en we op de pof gaan leven en dus de aarde uitputten. In 1980 was dat op 20 december, vorig jaar al op 8 augustus.
We moeten de steven wenden. Ik schaam me –ook als christen– voor het doden van 60.000 gezonde koeien omdat anders de veestapel en het mestoverschot te groot worden. Ze worden geofferd op het altaar van de economie.
Er is geen planeet B, dus daarom komen wij met Plan B. Er zijn fundamentele koerswijzingen nodig. De mens is van nature niet geneigd tot verandering.
Mensen kunnen nu persoonlijk ook al kiezen voor Plan B: met hun mes en vork als ze eten, met hun pinpas als ze boodschappen doen.
Als we stoppen met de veehouderij, kunnen we bijvoorbeeld 4 miljard mensen extra voeden met het huidige akkerbouwareaal. Al die weilanden vinden mensen mooi, maar het zijn inmiddels groene raaigraswoestijnen.”
Dit is het slot van een achtdelige serie over campagneleiders.
