De schrijver publiceerde vaak over muziek. Uitgangspunt vormde steevast zijn zeer uitgesproken muzikale smaak, niet gehinderd door methoden en technieken die de gangbare muziekwetenschap hanteerde. Hij gaf daarbij muziekstukken –vaak zelfs fragmenten– een oordeel in de vorm van een cijfer. Musicologen leverden kritiek, maar dichter en muziekkenner Jozef Eijckmans (1907-1996) kon zich wel vinden in deze aanpak en ging met Vestdijk corresponderen.

Dit bundeltje bevat veertien brieven waarin twee hartstochtelijke muziekliefhebbers in telegramstijl hun voorkeuren aan elkaar duidelijk maken. Schumann blijkt Eijckmans’ favoriete componist. Vestdijk haalt er echter zijn neus voor op. Over de muziek van Dvořák zijn ze het roerend eens. Eijckmans na het beluisteren van Dvořáks celloconcert: „Het is mij onmogelijk er ook maar iets meer in te horen dan de ergste kitsch!!?” Vestdijk: „Het leek mij van een derderangs Rus of zooiets. Uit nieuwsgierigheid liet ik de radio aanstaan. Het was Dvořák!”

Qua omvang heeft dit boekje niet veel om het lijf, al geven de inleiding van Vestdijkkenner Emanuel Overbeeke en herinneringen aan Ecijkmans door Wim Hazeu het wat meer body. Deze niet eerder gepubliceerde brieven vullen een hiaat in Vestdijks biografie, maar zijn vooral boeiend omdat de correspondentie zo herkenbaar is voor muziekliefhebbers.

Boekgegevens

Molto Moderato. Brieven over muziek, Jozef Eijckmans en Simon Vestdijk; ingeleid door Emanuel Overbeeke; uitg. Prominent, Baarn, 2016; ISBN 9789492395092; 64 blz.; € 10,-.