Het is ook wel weer te begrijpen; de jongeren willen graag dat de SGP op 15 maart een vierde zetel in de wacht sleept. Dat verlangen is niet bij voorbaat kansloos. De partij heeft nog nooit zo’n goede pers gehad als in de achterliggende maanden. Veel niet-SGP’ers gaan op de partij stemmen, onder meer vanwege het beroep op waarden en normen en de islamvisie van de partij. De jongeren laten in hun blad ook mensen van deze doelgroep aan het woord.

Net na het midden van het blad staat een dagdromerij over twee pagina’s van Martijn Stouten, waarin hij schrijft dat de SGP 54 zetels heeft gehaald en dat Van der Staaij Rutte als premier gaat opvolgen.

Bijna in het hart van het blad staat ook een interview met de drie zittende Kamerleden. Daarin staat de redactie wél met beide benen op de grond. Kamerlid Dijkgraaf, die probeert zo veel mogelijk boeren achter zich te krijgen, blijkt zichzelf aardig te kennen; hij noemt zich de meest populistische van de drie.

Het historisch besef van de jongeren is nog niet helemaal goed ontwikkeld. In een artikel waarin Van der Staaij (!) een typering geeft van alle lijsttrekkers die de SGP ooit heeft gehad, staat in plaats van een afbeelding van Van Dis senior, die van 1961 tot 1971 SGP-lijsttrekker was, een foto van zijn zoon, Van Dis junior. Die was wel Kamerlid, maar nooit lijsttrekker.