De politiek van de nieuwe Amerikaanse president Donald Trump polariseert ook christelijk Nederland. Voor de één is zijn beleid een verademing, voor de ander een nachtmerrie. De toon van het debat is soms ongekend fel, net als rond Israël.

Achter die polarisatie rond Trump spelen heikele thema’s als omgang met asielzoekers, moslims en de visie op het eigen volk. De kijk daarop hangt vaak samen met persoonlijke ethiek en wellicht zelfs met godsbeelden. Christenen denken elkaar hier dus iets over te zeggen te hebben. De één citeert dit Bijbelgedeelte, de ander dat. Standpunten verschuiven op grond daarvan echter nauwelijks.

Regelmatig terugkerend in het debat is het Bijbelse liefdesgebod, dat zich wellicht in twee uitgangspunten laat samenvatten. Eén: verticale liefde is onlosmakelijk verbonden met horizontale liefde, zie bijvoorbeeld de Jakobusbrief. Twee: die liefde strekt zich zelfs uit naar vijanden. Dat zijn de woorden van Jezus Zelf.

De politieke vertaling ervan is een vraagstuk op zich, maar het gaat hier nu om de manier waarop christenen er wereldwijd mee omgaan in confrontatie met radicale moslims.

In het noordoosten van Nigeria sprak ik eens met leden van de daar invloedrijke Kerk van de Broederen. Het is een kerkgenootschap dat zwaar door terreurgroep Boko Haram is getroffen en waartoe bijvoorbeeld ook veel van de in 2014 ontvoerde schoolmeisjes uit Chibok behoorden. Hun lijn was helder: we keren de terroristen ook de andere wang toe. Dat heeft Jezus ons toch gezegd? Bovendien: als we met geweld reageren, onderscheidt niets ons nog van hen.

Later sprak ik een hoogleraar aan een theologische faculteit in de Midden-Nigeriaanse stad Jos, die zijn geloofsgenoten dociliteit en pacifisme verweet. Ze zouden te veel zijn beïnvloed door denkbeelden vanuit Europa en niet onderkennen dat zelfverdediging soms geboden is en Bijbels alleszins te verantwoorden. Hij erkende volmondig dat christenen hun vijanden lief moeten hebben. Maar, zei hij, we hebben ook een verantwoordelijkheid voor onze jongeren. Hij pleitte daarom voor de oprichting van zelfverdedigingsgroepen.

Veel christenen in bijvoorbeeld Irak zullen het met hem eens zijn. Zij willen soms niets meer met moslims te maken hebben en wantrouwen ze allemaal.

Het is niet aan ons te bepalen hoe de houding van christenen in andere delen van de wereld moet zijn. Daarvoor zijn de omstandigheden in Nigeria, Irak en ook de VS te verschillend. Maar als de vraag is welke houding de meeste indruk maakt? Dan is dat zonder twijfel die van de mensen van de Kerk van de Broederen. Het was zonneklaar dat zij de Bijbel niet voor hun karretje spanden, maar dat het andersom was.