Eugène Ysaÿe bestemde zijn vierde vioolsonate bijvoorbeeld voor Fritz Kreisler, die op zijn beurt het ”Recitativo e Scherzo Caprice” opdroeg aan zijn leraar en vriend Ysaÿe. Laatstgenoemde werd ook door Ernest Chausson geëerd met diens ”Poème”. Ook lieten verschillende componisten zich inspireren door de stukken van collega’s en gaven dat aan door het gebruik van citaten daaruit.

Hoewel deze cd de indruk wekt gevuld te zijn met zoetgevooisde en gemakkelijk in het gehoor liggende muziek, moet ik bekennen dat de schoonheid van sommige werken mij pas duidelijk werd na ze meerdere keren te hebben beluisterd. Het gaat hierbij dan ook niet om wat bij elkaar geraapte ”encores” (toegiften), maar om serieuze werken die stammen uit de late romantiek, een periode die in muzikaal opzicht bepaald niet uitblonk in eenvoud.

De meeste opgenomen stukken hebben een virtuoos karakter. Maar wat men misschien bij een vioolwonder als Ysaÿe niet direct zou verwachten, is dat in zijn vierde sonate voor vioolsolo de polyfonie sterk overheerst. De ”Allemande” lijkt zo afgeleid te zijn van het gelijknamige deel uit de tweede vioolpartita van Bach.

Rosanne Philippens blijkt met deze soms halsbrekende stukken geen enkele moeite te hebben. Haar spel is muzikaal en ze etaleert een smetteloze techniek, met name in het meerstemmige spel. Ook het geladen pianospel van Julien Quentin past daar uitstekend bij, alhoewel het hier en daar de viool wat wegdrukt, zoals in het emotionele ”Poème Elégiaque” van Ysaÿe.

Dedications – Rosanne Philippens (viool) en Julien Quentin (piano); Channel Classics (CCS 38516); € 19,95; www.challengerecords.com