Over die tien leaseauto’s van haar man gaan we het niet hebben, zegt Sjoukje From (43). Dan liever over haar eigen favoriet: de grote Amerikaan voor de deur, waar alle kindjes van haar gastouderopvang in passen.

„Het is niet de eerste grote bak die ik rijd. Na het halen van mijn rijbewijs mocht ik de auto van mijn ouders gebruiken. Dus toerde ik als meisje van 18 overal naartoe in een Ford Scorpio, ook geen kleintje. Dat ik rijles in een grote auto had gehad, kwam dus goed van pas.”

Water in je nek

„Toen ik met Roelof trouwde, studeerde hij nog, en toerde ik iedere dag op een roze Puch 24 kilometer naar mijn werk in Beetsterzwaag, als medisch secretaresse. Maar na een paar maanden kwam het er in oktober 1993 toch van: een Opel Kadett C hatchback, met dakraam. Dankzij dat raampje druppelde bij regen het water in je nek bij iedere bocht. Collega’s die wilden meerijden, werden gewaarschuwd.

Toen een jaar later onze oudste zoon kwam, hebben we de Kadett ingeruild tegen een Daihatsu Charade. Een zuinige auto, hij reed minimaal 1 op 20, maar dronk na een paar jaar een liter koelvloeistof per 500 kilometer. Ik heb vaak onder de motorkap gehangen. Toch heb ik er veel plezier van gehad: de eerste jaren naar mijn werk, en toen ik daarmee stopte –er waren inmiddels drie kindertjes– kwamen de ritjes naar mijn ouders en schoonouders. Met het vierde kind kwam in april 2001 de Peugeot 205, met twee dikke uitlaten: een sportief, stoer uitziend autootje voor een moeder van vier kinderen. Tijdens een jaarwisseling werd deze auto door een groep jongeren dwars op de oprit gezet, het nummerbord was eraf gehaald en bij onze predikant door de bus gedaan. Daar lag een hele stapel, dus die heeft toen een drukke nieuwjaarsmorgen gehad.”

Schoolreisjes

„De Opel Zafira die daarna kwam, werd een gewilde auto tijdens schoolreisjes en andere schoolactiviteiten. Totdat ook die na zeven jaar vervangen moest worden voor een ruimer exemplaar. Die vonden we in Canada, waar we op vakantie een Dodge Grand Caravan hadden. We waren meteen verkocht. Het werd een Chrysler Voyager, die we sinds 2010 rijden.

We planden meteen een vakantie naar Frankrijk, met een koffer bovenop en een achterop; en genoeg beenruimte voor de kinderen. Wat een genot! Aan het einde van de eerste week in Normandië begon het rechts voor te rammelen. De garagehouder ter plaatse zei dat het onverantwoord was om verder te rijden, en dat hij er na het weekend –en de nationale feestdag daarna– wel naar kon kijken. Kosten: 1200 euro.

Op advies van onze eigen garage hebben we hem toen toch maar naar huis laten rijden, dankzij de wegenservice. En zelf zijn we met leenauto’s thuisgekomen. Toen iemand in de eigen garage ernaar keek, bleek dat er slechts een paar moertjes hoefden te worden vastgedraaid, en hij kon weer rijden.”

Vertrouwd en veilig

„De Chrysler is nog steeds favoriet, ondanks dat de kinderen nu hun eigen vervoer hebben. Hij heeft een heerlijke hoge zit en je loopt gemakkelijk van voor in de auto naar de achterbank: ideaal als je veel kleine kinderen wilt vervoeren, zoals ik met mijn gastouderopvang. De kinderen vechten om de plekjes achterin.

Ook belangrijk: hij voelt vertrouwd en veilig, en heeft veel vermogen, al had hij in 2013 in de bergen toch wat moeite. En bij het dalen werden de remschijven zo heet dat de afdekdoppen spontaan van de wielbouten sprongen; maar daar kun je dan weer prima zonder.

Over een vervanger wil ik dus nog niet nadenken, hoewel onze jongens al uitgebreid advies hebben uitgebracht wat de volgende zou moeten zijn: een Land Rover, Hyundai Qashqai of een Audi A5 of A6. Want ze willen niet dat mem in een klein autootje rondtoert.”

serie Autobiografie

Auto’s zeggen iets over hun bestuurders, want in de lak weerspiegelt zich het karakter van de eigenaar. Vandaag deel 12: de auto-biografie van Sjoukje From-Bijlsma (43) uit het Friese Haulerwijk.

Op een rij

De auto’s van Sjoukje From.

• Opel Kadett C

• Daihatsu Charade TS S6

• Peugeot 205 XE 1.4

• Zafira 1.6-16V Comfort

• Chrysler Voyager 2.4i 16V SE