„Genees mijn ziel!”

David roept om genezing van zijn ziel. Sommigen hebben gemeend dat David, die ziek was, met dit gebed de genezing van zijn lichaam bedoeld heeft. Want in de Heilige Schrift wordt weleens het lichaam bedoeld als er van de ziel gesproken wordt. Soms ook wel: lichaam en ziel. Zo lezen we dat er acht zielen in de ark bewaard werden. Jakob trok met 75 zielen naar Egypte. Als wij evenwel hier lezen van David dat hij om genezing van zijn ziel bad, dan versta ik daardoor veel liever Davids eigenlijke ziel of redelijke geest, die hij ziek gevoelde en er daarom de toevlucht mee nam tot de zeer genadige God. Dit is duidelijk genoeg uit de woorden die onmiddellijk aan onze tekst voorafgaan en erop volgen. Immers, hij roept eerst: „O, Heere, wees mij genadig!” en dan laat hij volgen: „want ik heb tegen U gezondigd.” Tussen deze woorden staan dan de woorden van onze tekst: „Genees mijn ziel!” Die ziel had genade nodig, want die ziel had tegen God gezondigd. Daarom bedoelt hij niet zijn lichaam, maar zijn redelijke, onsterfelijke ziel. Wat is dat, als een mens de genezing en gezondheid van zijn ziel begeert en verkrijgt? Het rechte welvaren en de gezondheid van onze ziel zullen hoofd­zakelijk daarin bestaan dat de Heere een zondaar vrijmaakt van zonde en hem al zijn schuld vergeeft.

Wulfert Floor, landbouwer te Driebergen

(”Al de eenvoudige oefeningen”, 1914)