„Doch over het huis Davids en over de inwoners van Jeruzalem zal Ik uitstorten de Geest der genade en der gebeden.”

Gods Geest wordt hier genoemd de Geest der genade, omdat die Geest ons uit genade gegeven wordt. Wij worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing die in Christus Jezus is. Het is uit genade dat wij zalig worden. Dus ook uit genade als wij de Geest ontvangen. Ook omdat de Geest al de genaden, door de Vader verordineerd en door de Zoon verworven, aan al Zijn volk krachtdadig toepast. Het nieuwe leven komt door de wedergeboorte, gewerkt door de Geest. Het is dus geen gevolg van onze opvoeding of iets uit onszelf. Daarom wordt het een geboorte uit de Geest genoemd. Het geloof, zegt Paulus met nadruk, komt door diezelfde Geest. En eenmaal, als wij gestorven zijn, zal de Heere in de opstanding onze sterfelijke lichamen weer levend maken door Zijn Geest, Die in ons woont. Ziedaar, de Geest begint het werk in de eerste overtuiging én bekering. Hij zet het op een wonderlijke wijze in al de uitverkorenen en geroepenen voort. Hij voltooit het bij hun opwekking uit de graven. En dat alles uit genade. Mag dan die Geest niet met recht de Geest der genade genoemd worden? Ook wordt die Geest in onze tekst de Geest der gebeden genoemd. Kunnen u en ik dan zonder die Geest niet bidden? Nee! God moet aangebeden worden in Geest en waarheid, met een eerbiedig en gelovig hart.

Wulfert Floor,
landbouwer te Driebergen

(”Al de eenvoudige oefeningen”, 1914)