Het schijfje is bijzonder doordat er maar liefst vier Bachfantasieën op staan. De fantasie-met-dubbelfuga in a (BWV 904) bijvoorbeeld. Dit stuk wordt doorgaans op piano of klavecimbel uitgevoerd, maar komt ook prima tot zijn recht op het ‘Zuid-Duitse’ koororgel van de Joriskerk (Metzler, 1969), dankzij de heldere articulaties en de passende registraties van Donkersloot. Ook de Franse Suite in c klinkt daardoor verrassend goed.

De Bachwerken die Donkersloot speelt op het grote Naberorgel (1845) overtuigen niet minder. Luister naar de Triosonate in e, naar het ”Vater unser” (met uitkomende Sesquialter), of naar ”Allein Gott” (gespeeld op de Vox Humana). Dankzij onorthodoxe registercombinaties (met Viola erbij, én de Scherp uit 1970) lijkt het soms alsof je niet naar een 19e-eeuwse Naber maar naar een barokke Schnitger zit te luisteren. En prachtig tintelt de Fantasia in G (Pièce d’Orgue) op de Quintadeen door de Joris heen.

Jammer is dat Donkersloots briljante spel soms wat bijterig wordt. Vooral in de Fantasieën in c (BWV 537b) en in g (BWV 542a) is dat het geval. Je kunt je afvragen of deze majestueuze muziek door meer breedte en diepte niet beter uit de verf zou zijn gekomen. Net als het Naberorgel trouwens. Want ook al heeft dat instrument klassieke, ja zelfs zeer oude trekken, met zijn ietwat omfloerste plenum staat het op de drempel van de romantiek, waardoor meer breedte niet misstaat.

J.S. Bach – Rien Donkersloot, orgel St. Joriskerk Amersfoort; RDSL (175004); € 15,-; www.riendonkersloot.nl