„Mijn huis moest wijken voor het water”
Minister Schultz van Haegen (Infrastructuur en Milieu) heeft vandaag de afgravingen van de uiterwaarden van de IJssel bij Zwolle officieel beëindigd. Niet alleen moesten land en bomen wijken voor de rivier, ook bewoners. Zij werden naar hogere grond verplaatst. „Door ons huis stond een rood kruis.”
Jan van Assen heeft vanuit zijn in 2012 gebouwde huis een riant uitzicht op de brede rivier. Voor hem eindigde een project van tien jaar toen afgelopen voorjaar het laatste werk aan de dijk bij zijn woning was afgerond. „De kopjes trilden in de kast als er weer een bulldozer voorbijreed. We zaten jaren in een bouwput. Daar moet je tegen kunnen.”
Van Assen is geboren en opgegroeid in Spoolde, een buurtschap net buiten Zwolle waar al eeuwen langs de rivier gewoond wordt. Hij kocht er in 1986 een boerderij uit 1900, langs de IJssel. „Een droom die uitkwam.” Zo’n tien jaar geleden kwamen de eerste plannen naar buiten om de IJssel bij Spoolde meer ruimte te geven. Tijdens een bijeenkomst hierover in het buurthuis zag hij op de tekeningen tot zijn schrik een rood kruis op de plek waar zijn huis stond.
Riant uitzicht
Aanvankelijk was zijn huis het enige wat zou wijken. Maar na herberekeningen bleek de rivier nog meer ruimte nodig te hebben om in de toekomst te voorkomen dat de IJssel de hoofdstad van Overijssel zou bedreigen. Uiteindelijk moesten er drie gezinnen wijken voor het water. „Ik had geen keus; de andere twee stemden ermee in om vrijwillig te verhuizen.”
Op 300 meter van zijn boerderij uit 1900 kon Van Assen een nieuwe woning bouwen. Zijn buurman zette zijn rietgedekte huis zelfs op 25 meter van zijn oude woning neer. Eerst werden er palen in de grond geslagen, daarop kwamen de huizen en vervolgens werd de nieuwe dijk aangelegd. „De panden staan 5,5 meter hoger dan de oude huizen. Met een fenomenaal uitzicht op het water.”
Genereus
Voor het totale project bij Zwolle trok de overheid 56 miljoen euro uit, meldde de minister vandaag. In het gebied is sinds 2012 ruim 1,3 miljoen kubieke meter zand verplaatst. Van Assen noemt het ondankbaar als hij zou zeggen dat hij niet tevreden is. „Maar het was een emotionele tijd. De dijkwoningen dienden sober uitgevoerd te worden. Een architect moest al gaan tekenen, terwijl ik nog geen idee had wat mijn oude boerderij zou opleveren.” De taxaties waren genereus, zegt hij. En hij is blij dat een 10 meter hoge beuk mee mocht verhuizen. „Het is allemaal voor de veiligheid”, zegt hij. In al die jaren dat hij er woonde, heeft Van Assen nooit een overstroming meegemaakt.
