Het antwoord is even simpel als schokkend: ze durft niet. Nadite Elizabeth weet dat haar vader haar zal opwachten om haar te laten besnijden en uit te huwelijken. Dat levert extra veel koeien op voor de familie, en daarom vindt hij het niet méér dan normaal dat zijn dochter zich opoffert.

Daar dacht de 14-jarige Nadite anders over. Ze vluchtte vijf jaar geleden weg van huis en ploeterde zo’n 30 kilometer door de bush om in Amudat te komen en aan te kloppen bij de basisschool voor meisjes.

Inmiddels zit ze er vijf jaar en leerde ze lezen, schrijven, rekenen en heel veel andere dingen. Ze leerde vooral ook zichzelf kennen als een meisje met van God ontvangen talenten. Als een meisje dat ontelbaar meer waard is dan een handvol koeien…

Als er iemand is die kan vertellen hoe belangrijk school is voor meisjes uit Amudat, dan is het Nadite. Voor haar was het de enige veilige plek om naartoe te vluchten en gevrijwaard te blijven van een gruwelijke verminking.

Maar een beetje gevangen voelt ze zich wel, daar op die school. Meerdere keren stond haar vader voor het hek te roepen: „Nadite, meekomen, ik wil mijn koeien hebben.” Kippenvel kreeg ze ervan, omdat ze nooit zeker wist of de schoolpoort wel op slot was en het prikkeldraad hoog genoeg.

Ook nu het vakantietijd is biedt het prikkeldraad bescherming. Maar dan moet Nadite er wel achter blijven! En daarom zit ze daar, in dat lege lokaal. Te wachten totdat school weer begint en het schoolhek opengaat – heel even maar, en dan gauw weer dicht.

Lees hier meer over de RD-actie en steun meisjes als Nadite.