In een grote zaal op de tweede verdieping van het weeshuis zitten veel kinderen bij elkaar. Op de muur is een Chinees meisje geschilderd, met in haar handen een groot hart. ”Your love”, staat erin. Ds. Brugge gaat de rij af en geeft hier en daar een schouderklopje. „Velen zijn helemaal in zichzelf gekeerd. Je weet niet wat er in hen omgaat. Maar de glimlach verraadt veel. En laten we niet vergeten: de Heere werkt.”

Havenstad

Locatie is een havenstad in het noorden van China. Er wonen ruim 8 miljoen mensen. In de stad is veel bedrijvigheid op het vlak van internationale scheepvaart, logistiek en de it- en auto-industrie. Een gloednieuw conferentiecentrum moet de handel verder aanjagen.

Ver buiten de alledaagse drukte van de miljoenenstad ligt op een afgelegen plek een weeshuis voor volwassenen. Het is het enige weeshuis in de stad. Hier wonen mensen die als baby of als kind door hun ouders werden verstoten. Vaak is dat omdat ze een lichamelijke of verstandelijke beperking hebben.

De jarenlang gevoerde eenkindpolitiek van de Chinese overheid maakte dat ouders die een kind met een ‘vlekje’ kregen dat niet accepteerden. Deze wezen zien hun ouders nooit meer en slijten hun dagen tussen de muren van het opvanghuis. Er wonen 175 mannen en vrouwen in de leeftijd van 14 tot 70 jaar.

Oog

Toch is er sprake van een kentering. In de Chinese maatschappij komt steeds meer oog voor gehandicapten en mensen met een beperking. Dat krijgen twee bestuursleden van stichting Bonisa Zending, ds. A. A. Egas, predikant van de christelijke gereformeerde kerk in Nieuwkoop, en ds. A. A. Brugge van de Netherlands reformed congregation in het Canadese Lethbridge, te horen tijdens een bezoek aan het weeshuis. Bonisa ondersteunt het weeshuis al zestien jaar en houdt deze weken een inzamelingsactie voor de weeskinderen.

Kleurrijk zijn de spel- en bezigheidsmaterialen in een van de lokalen. Ds. Brugge stapt op een van de jongens af en schudt hem de hand. Een grote glimlach verschijnt op zijn gezicht. Veel wezen kunnen zich niet uiten, maar aandacht doet hen goed.

De predikant is onder de indruk van de betrokkenheid van de medewerkers. „Ze doen hun werk vanuit liefde voor de medemens. In feite een Bijbelse opdracht. Goed om daar oog voor te hebben.”

De directrice van het weeshuis zegt blij te zijn met alle steun. Zo sponsorde Bonisa een aantal rolstoelen, spelmateriaal en voorzieningen voor gehandicapten. In de meivakantie bracht een groep studenten van het Hoornbeeck College uit Nederland een bezoek aan het weeshuis. Dat is de directrice goed bevallen. De studenten mogen wat haar betreft nog eens terugkomen.

Ruim 500.000 wezen in China

In China leven naar schatting ruim 500.000 weeskinderen op een bevolking van 1,4 miljard. Zo’n 20 procent van de weeskinderen woont in een van de ongeveer 800 staatsgestuurde instanties. De voornaamste reden dat kinderen worden achtergelaten, is armoede.

Tien jaar geleden waren de weeshuizen in China vooral gevuld met gezonde kinderen. Door de toen heersende eenkindpolitiek en de behoefte aan een zoon, werden veel gezonde meisjes achtergelaten. Nu zitten er vooral veel kinderen in de weeshuizen die een aandoening hebben, zoals het syndroom van Down of hersenverlamming. De gezonde kinderen in de weeshuizen worden vrij snel geadopteerd, ofwel binnen China ofwel door ouders uit westerse landen, vooral de Verenigde Staten.

Onlangs werd een meisje dat al haar hele leven in een weeshuis in China leefde, dankzij een bericht op Facebook herenigd met haar zusje, dat eerder al wel een adoptiegezin vond. Shen Xiaoyan (13) werd geboren met een hersenverlamming en zat in een weeshuis in de Chinese stad Shenzhen. Nadat een Amerikaanse medewerkster van het weeshuis haar foto deelde op Facebook bleek ze een zus in de Verenigde Staten te hebben.