Oosterwei telt een groot aantal niet-westerse allochtonen. Uit tellingen rond 2006 zou het gaan om meer dan 60 procent. Samen met de wijk de Korte Akkeren is Oosterwei de buurt in Gouda waar de grootste concentratie Marokkanen woont. Het leverde de wijk de ‘koosnaam’ Klein Marokko op. In het verleden haalde Oosterwei regelmatig het nieuws door ernstige vormen van overlast.

Op deze donkere herfstmiddag valt daar niets van te merken. Vrouwen halen tassen vol boodschappen bij de supermarkten in het winkelcentrum aan de Sportlaan en haasten zich naar huis voor de bui losbarst. In dit deel van Oosterwei wordt volop gebouwd: nieuwe woningen en appartementen moeten de wijk een nieuwe impuls geven.

Tussen de lage flatgebouwen liggen de speeltuintjes er verlaten bij. Een paar jongens trappen een balletje. Busjes rijden af en aan om schoolkinderen thuis te brengen.

Het valt niet mee de inwoners een uitspraak over Wilders te ontlokken. Buurtbewoners reageren vriendelijk, maar terughoudend. En als iemand al wat zegt, gebeurt dat anoniem. „Nee, mijn naam is niet belangrijk. Mehmet, Ahmed, Said; wat jij wil, man”, lacht een jongen.

Ouderen zijn de Nederlandse taal nauwelijks machtig. „Wilders, PVV, die man met dat blonde haar. Kent u die?” Het kwartje valt niet. „Mijn kinderen gaan naar school. Die weten het wel. Ik begrijp het niet”, maakt een man in gebroken Nederlands duidelijk. Zijn jongere metgezel weet wél waarover het gaat, maar meer dan een wegwerpgebaar en een misprijzend „pffff” heeft hij niet voor de PVV-leider over.

Een man van middelbare leeftijd neemt uitgebreid de tijd om te antwoorden. „Is niet goed wat Wilders zegt”, herhaalt hij een paar keer. „Is niet goed. Ik ben 48, ik woon hier 33 jaar. Mijn kinderen zijn hier geboren. Ik voel me Nederlander. Ik werk hard, ik mag stemmen. Ik hoor hier thuis.” Even denkt hij na. „Ik weet niet de goede woorden om het te zeggen, maar wat Wilders zegt, doet pijn. Ik begrijp niet waarom hij dat zegt. Het raakt mijn hart. Ik ben het eens met die boete. Hij mag niet doorgaan zo.”

Verderop in de wijk denken twee gesluierde zussen van 19 en 28 jaar er precies zo over. Het tweetal –de jongste studeert in Rotterdam, de oudste is huisvrouw– spreekt vloeiend Nederlands en heeft een duidelijk standpunt. „En of we Wilders kennen. Zo’n enge man. Is er een boete geëist? Terecht. Hij zou uit de Tweede Kamer gezet moeten worden. Je mag niet alles zeggen wat je wilt. Hij beledigt ons. We vatten het niet persoonlijk op, maar het is naar wat-ie zegt. Je wordt er toch op aangekeken.”

Volgens de zussen houden weinig bewoners van Oosterwei zich met Wilders en ‘zijn’ rechtszaak bezig. „Toen dat ”minder Marokkanen” in het nieuws kwam misschien nog een beetje, nu hoor je er niemand meer over.”

Veel ouderen in de wijk blijken niet te weten waar het over gaat, jongeren zijn amper geïnteresseerd. „Waarom zou ik wat van Wilders moeten vinden? Die man interesseert me niet, politiek zegt me niks”, reageert een jongeman.

Maar er zijn ook andere geluiden. Twee jongens van een jaar of 20 zijn precies op de hoogte. De vraag of ze iets over het proces rond Wilders weten, leidt tot een euforische reactie. „Ja man, hij moet 5000 euro betalen. Prachtig.” De mannen trotseren de regenvlagen om hun mening uit de doeken te doen. „Vijfduizend euro is veel te weinig. Hij beledigt mijn vader en moeder, hij beledigt ons. Maar weet je wat wel mooi is? Wilders heeft het altijd over criminele Marokkanen. Straks heeft-ie zelf een strafblad. Da’s pas lachen, man.”