De jeugdstrafkamer van de rechtbank bepaalde dat de scholier vijf jaar de gevangenis in moet en TBS-behandeling met dwangverpleging krijgt. Het vonnis is gelijk aan de eis.

Murat D. is volgens volwassenenrecht veroordeeld. Volgens de rechter schoot de scholier Van Wieren met voorbedachten rade dood. Murat D. besloot kort tevoren dat hij op de onderdirecteur zou gaan schieten. Tussen het moment dat hij het wapen van zijn vriend pakte en het moment van het schot had hij gelegenheid genoeg om zich te bedenken, stelde voorzitter C. Dettmeijer van de jeugdstrafkamer. De maatschappij moet tegen Murat D. worden beschermd, vindt de rechtbank. De kans dat de jongen nog eens zoiets doet, is volgens haar aanwezig.

Murat D. is enigszins verminderd toerekeningsvatbaar verklaard. Hij is zwakbegaafd en snel gekrenkt, zei de rechter. Daarom heeft ze de jongen volgens meerderjarigenstrafrecht veroordeeld. „Het belang van de verdachte wijkt voor het belang van de maatschappij.”

Murat D. zoekt de schuld vooral buiten zichzelf. Tijdens de rechtszaak twee weken geleden toonde hij geen berouw. Tegenover de politie verklaarde de jongeman dat hij niets anders kon dan Van Wieren neerschieten, nadat hij te horen had gekregen dat er een schorsing aan zat te komen.

De 25-jarige H. S., de man die Murat D. het moordwapen gaf, moet twaalf maanden de cel in vanwege verboden wapenbezit. De rechtbank achtte medeplichtigheid aan moord niet bewezen. Het OM gaat ervan uit dat S. vlak voor het dodelijke schietincident nog uitleg heeft gegeven aan Murat D. over de werking van het pistool. Op de dag voorafgaand aan de moord sprak Murat D. met S. over een wapen.

De rechtbank veroordeelde een 16-jarige medeverdachte die het wapen na de schietpartij verstopte in de bosjes in de buurt van het Terra College tot een celstraf van 31 dagen en een voorwaardelijke straf van 4 maanden. De jongen hoeft niet naar de gevangenis omdat de straf even lang is als zijn voorarrest.

Conrector Van Wieren had op 12 januari, daags voor de schietpartij, een gesprek met Murat D. Tijdens dat gesprek kwam een schorsing ter sprake. Eerder al waren er diverse brieven naar het thuisfront gestuurd. Die kwamen echter terecht op een oud adres, waardoor D.’s moeder de brieven niet onder ogen kreeg. Voor Murat D. was het een schrikbeeld dat hij van school „getrapt” zou worden, een paar maanden voordat hij zijn diploma in ontvangst zou kunnen nemen. Er zou een smet op de eer van de familie komen.