Seculiere jeugd speciale zorg van de kerk
Voor wie nog mocht denken dat ons land christelijker is dan onze buurlanden, is het interuniversitair onderzoek dat deze week naar buiten kwam een koude douche. De autochtone jongeren in ons land, dus zeg maar de jeugd die hier is geboren, zijn het meest seculier. Zes op de tien jongeren rekenen zichzelf tot geen enkele religie.
Dat is een kil, maar tegelijk veelzeggend cijfer. Het tekent de geestelijke nood waarin de Nederlandse jeugd verkeert. Het meest zorgwekkend daarbij is dat uit diverse andere internationale onderzoeken blijkt dat de Nederlandse jongere zichzelf tot de meest gelukkigen van deze wereld rekent. Met andere woorden: de jeugd heeft er geen enkele last van dat ze voortleeft zonder het geloof.
Dat moet christenen raken. En heel diep ook. In de eerste plaats omdat deze jongeren hun leven leiden zonder dat ze een hoopgevend perspectief op de eeuwigheid hebben. Dat is een gedachte die voor een oprecht christen onverdraaglijk moet zijn. Wie zelf weet van verlossing door het geloof in Jezus Christus, kan het niet verdragen dat anderen dat geluk niet kennen.
Wanneer een christen die nood niet meedraagt, mist hij de christelijke bewogenheid die essentieel is. De Heiland Zelf heeft op dit punt immers het voorbeeld gegeven. Zijn tranen over Jeruzalem, de stad die Hij onder Zijn hoede heeft willen nemen, zijn daarvan het bewijs.
Daarnaast is het hoge aantal ongelovige jongeren ook een zorg met het oog op de toekomst van ons land. Er groeit een generatie op die het geloof niets zegt. Hooguit zien jongeren het als „een interessante hobby van mensen die minder diep nadenken.” Dat het geloof iets is dat heel je bestaan raakt en doortrekt, daar begrijpen ze niets van. Ze hebben vaak zelfs niet meer de meest basale kennis van de zaken rond geloof, God en Bijbel. Is het niet tekenend dat studenten op universiteiten soms een introductiecursus Bijbelkennis krijgen omdat ze anders hun eigenlijke studie niet met vrucht kunnen volgen?
Dat gebrek aan kennis van kleurt nu al de standpunten van jongere politici, beleidsmakers en opinieleiders. Die tendens zal zich alleen maar sterker gaan voordoen. Dat betekent dat bij allerlei beslissingen het punt van godsdienstige identiteit steeds minder betrokken zal worden. Dat gebeurt dan lang niet altijd uit vijandschap en vaak slechts uit onwetendheid.
Het groeiende seculiere klimaat vraagt van christenen drie dingen:
Gebed voor al die jongeren die leven zonder God. Hun heil moet zwaar wegen.
Uitleg aan mensen wat het geloof inhoudt. Gewoon vertellen over de Bijbel, de kernpunten van het christelijk geloof en het christelijk leven. Dat moet dan wel in begrijpelijke taal gebeuren.
Tonen wat het geloof betekent in de dagelijkse praktijk. Inderdaad, voorleven dus en daarbij vooral de rijkdom van het leven met God laten zien. Dat maakt jongeren jaloers, waardoor ze mogelijk zelf ook geboeid raken en zullen vragen naar de ene Naam.
