De predikanten kritiseren daarmee de plannen van het convent van kerkenraden, een initiatief van het Comité tot behoud van de Nederlandse Hervormde Kerk, om na 30 april te komen tot noodclasses en een noodsynode.

De vijf predikanten die de persverklaring hebben ondertekend, zijn ds. S. P. van Assenbergh (Nijkerk), ds. M. Baan (Nijkerk), ds. T. C. Guijt (Giessendam-Nederhardinxveld), ds. P. van der Kraan (Bleskensgraaf) en ds. H. J. Stoutjesdijk (Dordrecht). De laatste was tot voor kort secretaris van het Comité.

De vijf schrijven nog steeds het uitgangspunt van het Comité te onderschrijven dat de Protestantse Kerk in Nederland niet de voortzetting kan zijn van de Nederlandse Hervormde Kerk, wegens haar verdeelde grondslag en ethiek. „Wij hebben vaak gezegd: Zó kunnen wij niet mee. We denken nog steeds dat de beslissing van 12 december 2003 door de synode niet genomen had mogen worden. Daardoor is een eenheid geforceerd die niet geestelijk is.”

De predikanten vinden dat wel de vraag moet worden gesteld of er sinds 12 december niets is veranderd. „Wij menen van wel. Al geruime tijd is er het convenant van Alblasserdam. Tot voor kort had dit geen status op synodaal niveau. Maar het moderamen van de synode heet inmiddels het convenant wel een plaats en status binnen het geheel van de kerk gegeven.” Ze wijzen er ook op dat bezwaarden die niet mee kunnen in de PKN plaatselijk in een tweede register geregistreerd kunnen worden.

Volgens de vijf „moet het toch mogelijk zijn om op grond van het convenant een band te vormen met allen die omwille van het geweten niet mee kunnen met de grondslag en ethiek van de nieuwe kerk.” Het convenant biedt volgens hen een verantwoorde weg om de eenheid in de gemeenten te bewaren in deze moeilijke tijd. Ze wijzen er tevens op dat „vele tientallen gemeenten” die weg inmiddels zijn gegaan.

Grote moeite hebben ze met de door het convent van kerkenraden aangekondigde hervormde noodverbanden. „Deze noodverbanden gaan verder dan wat Abraham Kuyper destijds in de Doleantie organiseerde. Wij kunnen de weg van deze activiteiten geestelijk niet volgen. Mede omdat wij bij het organiseren van die noodverbanden helaas maar al te weinig geestelijke nood of droefheid over de schuld proeven. En dat terwijl gebroken verbanden gebroken harten nodig hebben.”

De predikanten stellen de vraag of „je wel als predikant tegen broeders die een zelfde geloof hebben, kunt preken in noodverbanden. We hebben toch altijd staande gehouden dat alleen de leer plaatselijk de gemeente scheidt? Nu valt de scheiding door een verschil in visie op de landelijke kerk, terwijl de Heere ons in de eerste plaats de zorg over de plaatselijke gemeente heeft toevertrouwd.”

Omdat ze de weg van noodverbanden „onbegaanbaar” achten, roepen de vijf predikanten op niet datgene voort te zetten wat niet voortgezet kan worden. „Laat het geweten niet alleen spreken bij vragen rond de grondslag van de kerk, maar ook bij het dreigend uiteengaan van broeders. De weg van het convenant achten wij een betere en verantwoorde weg; de enige reële mogelijkheid om uit de geweldige impasse te raken waarin gemeenten verkeren”, aldus de persverklaring.

Het Comité heeft de afgelopen weken een aantal malen via persberichten laten weten dat het de weg van het convenant „principieel niet verantwoord” vindt. De gedachte dat het convenant van Alblasserdam zaken regelt die bij kerkorde niet mogelijk zijn, noemde het Comité recent „een illusie.”