„Tot nu toe hebben wij ons naast Enron zelf vooral geconcentreerd op de accountants, maar het is duidelijk dat ook investeringsbanken een dubieuze rol hebben gespeeld in de affaire”, aldus senator Byron Dorgan, voorzitter van de speciale senaatscommissie die de Enron-affaire onderzoekt.

Het gaat hierbij in de eerste plaats om Merrill Lynch, Citigroup, Alliance Capital, Credit Suisse First Boston en Deutsche Bank. Dorgan wijst erop dat verschillende investeringsbanken nog Enron-aandelen aan de man probeerden te brengen, terwijl al duidelijk was in wat voor precaire situatie het bedrijf verkeerde. Volgens afgevaardigde Diana DeGette is hier waarschijnlijk eenzelfde belangenverstrengeling gaande als bij accountants.

„Banken die veel in Enron geïnvesteerd hadden, adviseerden de aankoop van aandelen om Enron -en daarmee dus hun eigen investering in dat bedrijf- kunstmatig overeind te houden. Bovendien waren verschillende banken betrokken bij de creatie van samenwerkingsverbanden, waarvan bekend was dat die bedoeld waren om verliezen te camoufleren. Die samenwerkingsverbanden werden gefinancierd door obligaties die gedekt werden door Enron-aandelen. Ik wil graag weten in hoeverre hier grote en kleine aandeelhouders zijn bedrogen”, aldus DeGette.

Merrill Lynch-woordvoerder Joseph Cohen zegt dat er geen reden is voor nader onderzoek. „De zaken die wij met Enron deden waren correct”, aldus Cohen. Voorzitter Marc Lackritz van de Securities Industry Association (Associatie van Beursmakelaars) wijst de suggestie van de hand dat Wall Street medeplichtig zou zijn geweest in de misleiding van beleggers. „Er werd gelogen tegen onze analisten; wij zijn zélf slachtoffer van de instorting van Enron”, aldus Lackritz. Arthur Levitt, oud-voorzitter van de Securities and Exchange Commission (SEC: Amerikaanse beurswaakhond) denkt daar anders over. „Er is zeker sprake van belangenverstrengeling geweest en het wordt hoog tijd dat dat aspect door betere wetgeving wordt geregeld”, aldus Levitt.