Het is de torenhoge rekening van het tankstation die Hans Verwijs doet vermoeden dat er iets loos is. „De exorbitante bedragen correspondeerden niet met de bonnen van de benzine”, legt zoon Pieter uit, die werkt bij het schaal- en schelpdierenbedrijf van zijn vader.

Ze herinnerden zich de bedrijfswagens waarvan de ruiten een week eerder werden ingeslagen. „Naar ons idee was er niets gestolen, maar we zijn toch nog eens gaan kijken of het tankpasje er nog lag.” Dat bleek het geval. „We vermoedden dat het pasje geskimd was.”

De ondernemer vroeg bij tankstation Avia, waar de passen alleen geldig zijn, de camerabeelden op. Daarop was te zien hoe lichtgetinte heren jerrycans in de kofferbak van hun auto vol tankten. „We hebben netjes de politie gebeld, maar die zei dat we pas een paar dagen later aangifte konden komen doen.”

Dat duurt Verwijs allemaal veel te lang. In een week tijd is er op rekening van zijn bedrijf al 2000 liter aan diesel en benzine gekocht. En laat dat nou telkens tussen tien uur ’s avonds en twee uur ’s nachts gebeuren.

Dinsdagavond, na sluitingstijd, verschuilen zoon Pieter en de pomphouder zich in de donkere winkel. Verwijs zal hen later op de avond aflossen. Rond tien uur stoppen er twee auto’s bij de pomp. Als de kofferbakken opengaan, ruikt Pieter onraad. Bovendien denkt hij één wagen te herkennen van de camerabeelden.

Hij belt zijn vader, die dan al dicht in de buurt is, en vraagt hem eerst langs te rijden om te controleren of de heren daadwerkelijk aan het tanken zijn. Dat blijkt het geval en Pieter waarschuwt de politie.

„We hadden het geluk dat één auto in het slot was gevallen. Dat zorgde voor paniek onder de dieven”, vertelt Pieter. Vader Verwijs rijdt zijn wagen het terrein op om een vluchtweg te blokkeren. De pomphouder en Pieter rennen naar buiten. De pomphouder grijpt een van de dieven bij de arm, zijn vader pakt een andere man en de politie –inmiddels ook ter plaatse– vat een derde in de kraag.

Pieter zelf achtervolgt de vierde man. „Ik had hem te pakken kunnen nemen, maar heb het opgegeven toen ik zag dat de man in zijn zakken voelde. Je weet maar nooit. Achteraf bleek dat hij toen de tankpas op de grond heeft gegooid.” De politie arresteert later ook deze persoon.

„Je krijgt zo’n adrenalineboost dat je niet bang meer bent”, blikt Pieter terug op de avond van de arrestatie. „Je voelt jezelf verongelijkt omdat ze voor duizenden euro’s aan brandstof hebben gestolen en wilt ze te grazen nemen. Gelukkig was de politie erbij; je weet nooit hoe zoiets afloopt.”

Het gebeuren gaat hem niet in de koude kleren zitten. „Je vertrouwen in alles en iedereen verdwijnt zo wel een beetje. Vreemd dat mensen zomaar je bankpas kunnen kopiëren.”

De schade van de inbraak in de bedrijfsauto’s en de liters benzine bedraagt volgens de jonge Zeeuw zo’n 3500 euro. Het belangrijkste vindt hij dat de daders hun verdiende loon krijgen en het bedrijf de financiële schade op hen kan verhalen. Een vierde verdachte, die later kwam aanrijden, is weer op vrije voeten wegens gebrek aan bewijs. „Ik heb gehoord dat de andere drie heren al een flink strafdossier hebben.”