„Want een iegelijk die de Naam des Heeren zal aanroepen, zal zalig worden.”

Onze tekst geeft ons een nadere uitleg over de manier waarop wij tot het geloof komen. We staan stil bij de vriendelijkheid van God die daarin ervaren wordt.

Direct nadat Paulus de zegen van het zaligmakende geloof en het aanroepen van God zo hoog heeft geprezen, bedenkt hij dat niet iedereen gelooft en dat vele duizenden zich dagelijks verzetten en de Naam van de Heere niet of verkeerd aanroepen. Daarom stelt hij de vraag: „Hoe zullen zij dan Hem aanroepen, in Welken zij niet geloofd hebben? En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt? En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden?”

Dit mag men zich ook in onze tijd wel afvragen. Weinigen worden gezonden. Weinigen zijn in hun leer zo ervaren dat zij predikers van de gerechtigheid, predikers van het Woord van het geloof genoemd kunnen worden. Tegenwoordig zijn er veel geleerden, die alles uitdenken, behalve het éne wat nodig is. Zij strijden zelfs tegen het Woord van het geloof. Maar rechte Godgeleerden, van God geleerde en door de Heilige Geest verlichte leraars vindt men weinig. Er is zo weinig geestelijke groei, omdat het meestal ontbreekt aan de gewenste kracht van het geestelijke leven.

Sixt Karl von Kapff,
predikant te Stuttgart

(”Andreas komt tot Jezus”, 1859)