Christenvervolging

Christenen tussen hoop en vrees in door geweld getroffen Sudan

Ondanks een deze zomer bereikt staakt-het-vuren tussen rebellen en het Sudanese regeringsleger zijn er elke week nog incidenten in het Nuba­gebergte. Christenen in de regio leven tussen hoop en vrees.

Albert-Jan Regterschot

30 September 2016 11:49Gewijzigd op 16 November 2020 07:03
Christenen houden een kerkdienst in een grot in het Sudanese Nuba-gebergte. In de grotten zijn de christenen niet bereikaar voor bommen en granaten. beeld Jaco Klamer
Christenen houden een kerkdienst in een grot in het Sudanese Nuba-gebergte. In de grotten zijn de christenen niet bereikaar voor bommen en granaten. beeld Jaco Klamer

Alles achterlaten en vluchten. Dat moest de bevolking van een dorp in het Nubagebergte doen na een aanval van het Sudanese leger. „Na twee dagen van hevige strijd nam de vijand een dorp in dat slechts dertig minuten bij ons vandaan ligt. Vervolgens namen ze met zwaar geschut een naburig dorp onder vuur. Honderden mensen zijn naar ons dorp gevlucht. Vrijdagnacht om drie uur werd ons aangeraden om te vertrekken, dus we vertrokken in het donker om te vermijden dat we doelwit zouden worden.”

Dit mailtje van een gevluchte christen werd deze zomer verspreid door Jubilee Campaign, een christelijke mensenrechtenorganisatie. Sinds de noodkreet naar buiten kwam, is er een vier maanden durend staakt-het-vuren van kracht geworden tussen rebellen van de Sudan People’s Liberation Movement-North (SPLM-N) en het Sudanese regeringsleger. Toch zijn er nog wekelijks incidenten.

Gisteren nog meldden rooms-katholieke geestelijken dat SPLM-N-rebellen twee kerken zouden hebben geplunderd. Daarbij werden ook priesters bedreigd met messen en vuurwapens. Bovendien is de humanitaire nood nog niet voorbij. Alleen al in Zuid-Sudan zitten naar schatting 300.000 vluchtelingen uit het Nubagebergte in kampen.

Onafhankelijk

Sinds het door de Engelsen gekoloniseerde gedeelte van Sudan in 1956 en het Franse deel van het land in 1959 onafhankelijk werd, is er strijd tussen de islamitische Arabieren in het noorden en de christelijke Afrikanen in het zuiden. Tweemaal was het land het toneel van een burgeroorlog. In 2005 werd vrede gesloten, in 2011 scheidde het christelijke Zuid-Sudan zich na een referendum af van het islamitische noorden.

Na het uiteengaan van de landen nam het geweld in de grensregio’s toe. In maart dit jaar zette het Sudanese regeringsleger een offensief in. In een poging een einde te maken aan de aanvallen van SPLM-N-rebellen, vaagden de militairen hele dorpen van de aardbodem. Dat gebeurde onder meer door bombardementen en beschietingen.

Tegelijk met het staakt-het-vuren in juni tekenden de defensieministers van Sudan en Zuid-Sudan een overeenkomst waarin beide landen afspraken een bufferzone te vormen op de grens van het noorden en het zuiden. Lastig punt is dat de door het zuiden gesteunde SPLM-N juist in de grensregio actief is. De rebellen willen meewerken aan het instellen van de bufferzone, op voorwaarde dat 20 procent van de humanitaire hulp aan de regio niet door regeringsgebied, maar via de Ethiopische grens naar de door de rebellen gecontroleerde plaatsen wordt gebracht.

Ook is nog geen einde gekomen aan het grote twistpunt tussen de SPLM-N en de Sudanese regering. De bevolking in Zuid-Kordofan en de provincie Blauwe Nijl (zie kader) is bang voor een gedwongen islamisering van haar regio. Voor christenen is dat een schrikbeeld. Ze weten hoe in andere delen van Sudan christenen gedwongen worden om over te gaan naar de islam, in de gevangenis belanden en kerken met de grond gelijk worden gemaakt.

Het Nubagebergte is niet het enige gebied waar gevochten wordt. Ook elders in Sudan en Zuid-Sudan zijn talrijke rebellengroepen actief. Begin deze maand werd in de grensregio Darfur, tussen Sudan, Tsjaad en de Centraal-Afrikaanse Republiek, de vrede getekend na dertien jaarvan strijd.

Elders in de regio is het allerminst rustig. Zondag 25 september nog maakte Lam Akol, oud-minister van Landbouw van Zuid-Sudan, bekend een nieuw rebellenleger te hebben opgericht. Zijn National Democratic Movement (NDM) wil de regering van president Kiir omver werpen. Waarmee bewezen is dat het lijntje tussen hoop en vrees in de regio erg dun is.

>>rd.nl/christenvervolging


Veel geweld in Nubagebergte

Het Nubagebergte ligt in Zuid-Kordofan, een Sudanese regio op de grens met Zuid-Sudan. De regio is samen met de provincie Blauwe Nijl al jaren het toneel van geweld.

Hoewel er verschillende etniciteiten voorkomen in het bergland, bestaat het merendeel van de ongeveer 1 miljoen bewoners uit zwarte Afrikanen. Deze mensen worden Nuba of Noba genoemd.

De Nubabevolking voelt zich meer verbonden met Zuid-Sudan dan met de Arabieren uit het noorden. Veel Nuba’s vochten in de recente burgeroorlog ook aan de zijde van het zuiden.

Sudan staat op plaats 8 van de Ranglijst Christenvervolging 2016 van Open Doors.


Zie ook:

Lustrum vol bloedig geweld in Zuid-Sudan (Reformatorisch Dagblad, 11 juli 2016)

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer