Als zijn Australische ouders bij zijn geboorte hadden geweten hoe Vujicic’ leven er ruim dertig jaar later uit zou zien, was er vast een last van hun schouders gevallen. Ze waren in eerste instantie erg geschokt toen hij geboren werd. Zijn moeder wilde hem de eerste tijd niet vasthouden en voeden. Zijn vader was volgens Vujicic zo van slag dat hij onmiddellijk de kamer verliet. Een kind zonder armen en benen! Waarom had God hun dit gegeven?

Na de schok kwam de acceptatie. En de liefde. „Voordat ik naar school vertrok, zei mijn moeder altijd: Ik houd van je. Je bent prachtig, je bent bijzonder”, vertelt Nick voor het afgeladen sportcomplex Omnisport in Apeldoorn zaterdagavond. „Maar op school werd ik gepest. Ik wilde helemaal niet speciaal zijn.”

De toehoorders hangen aan zijn lippen. Dit is waar ze al anderhalf uur op gewacht hebben, na eerst muziek van diverse christelijke artiesten en een reclamepraatje van Vujicic over hulporganisatie Compassion aangehoord te hebben. Zijn trefzekere oneliners kunnen op applaus rekenen en hier en daar een geschreeuwd „Halleluja”, al lijkt Vujicic dat laatste vooral storend te vinden. Sommige aspecten van de avond vallen in iets minder goede aarde, blijkt achteraf uit reacties van bezoekers, zoals zijn haast dwingende oproep aan mensen om op te staan en hun leven aan Jezus te geven.

Zelfmoord

Zijn ouders verwenden hem als kind niet en medelijden toonden ze zelden, zegt Vujicic. Ze lieten hem bewust worstelen met zijn onmogelijkheden. Nick is hun er dankbaar voor. „Op mijn zesde stofzuigde ik het huis, met de stofzuigerstang tussen mijn kin en mijn schouder. Daar kreeg ik dan 2 dollar voor, zodat ik kon leren sparen.”

Als kind bad hij jaar in jaar uit om armen en benen, want voor God is niets onmogelijk. Die kreeg hij echter niet. En dus hield hij het geloof voor gezien. Hij stond ooit zelfs op het punt om zelfmoord te plegen, terneergeslagen doordat hij geen enkele toekomst voor zichzelf zag. Wat hem tegenhield, was de gedachte aan het verdriet van zijn familieleden.

De ommekeer kwam voor hem toen hij een artikel las over een gehandicapte man die zichzelf niet liet tegenhouden door zijn fysieke beperkingen. Het inspireerde Nick. Hij begon te voetballen, leerde zwemmen en surfen, ging parachutespringen en leerde zelfs in een aangepaste auto rijden. De geestelijke ommekeer kwam toen hij Johannes 9 las. „Waarom moest de blinde man blind zijn? Zodat Gods werk in hem verheerlijkt kon worden. Ik wist niet wat Gods plan met mijn leven was, maar wel dat Hij een plan had. En dat ik Hem moest vertrouwen.”

Succes

Als volwassen man van 33 kan hij nu nog haast niet geloven wat een geweldig leven hij van God gekregen heeft. Op elk podium en tijdens elk interview benadrukt hij dat. „Kijk naar mij. Ik heb geen armen en geen benen, maar ben inmiddels in 57 landen geweest, heb voor 13 presidenten gestaan, ben uitgenodigd om voor 8 regeringen te spreken. Ik heb miljoenen mensen bereikt met het Evangelie.”

Dat levert weer andere uitdagingen op. Want hoe blijf je bescheiden en afhankelijk van God bij zo’n succes? Overtuigd: „Het gaat niet om Nick en Nicks capaciteiten en Nicks gave om te overwinnen. Ik ben helemaal niets; ik heb mijn eigen levensverhaal niet geschreven. Maar God leeft in mij. Ik ben slechts een dienaar met een boodschap en leef nu in Zijn kracht.”

Duizenden interviews heeft hij inmiddels gegeven. Op minstens zo veel podia heeft hij gestaan. Vier boeken zijn er van hem verschenen, in twee films heeft hij gespeeld. Of hij er nooit moe van wordt telkens hetzelfde verhaal te vertellen? „Ik doe dit omdat ik mensen wil inspireren en hoop wil geven, zodat hun levens veranderen. Het is mijn grootste vreugde om de mensen die ik ontmoet over Jezus te vertellen. Ik ben een boodschapper van de God der goden en de Koning der koningen.”

Gebrokenheid

Vujicic verspreidt zijn boodschap van hoop niet alleen als evangelist, maar ook als motivatiespreker voor seculiere groepen. Zijn tekst past hij dan iets aan. Zo sprak hij vorig jaar in de RAI in Amsterdam voor het National Achievers Congress, een congres waarop ’s werelds succesvolste mensen de bezoekers voorhouden hoe ze zelf ook een succes van hun leven kunnen maken. Daar vertelde hij dat mensen zich niet moeten laten tegenhouden door hun angsten en onmogelijkheden. Je kunt meer dan je denkt, is zijn boodschap. „Ik zeg dan wel dat mijn geloof mij inspireert, maar ga er niet staan preken. Want ik wil ook mensen bereiken die niet geloven.”

Ook dan komt er veel publiek op zijn optredens af. Vujicic heeft wel een idee waarom. „Als je een man zonder armen en benen positief in het leven ziet staan, vraag je je al snel af hoe dat kan. Zou hij misschien iets te vertellen hebben waar ik van kan leren? Het is voor iedereen zichtbaar dat ik te maken heb met gebrokenheid. En ik kan anderen vertellen dat er uit gebrokenheid iets moois kan ontstaan.”

Moeite

Ondanks zijn positivisme en hoopvolle boodschap heeft Vujicic ook zelf nog steeds te maken met verdriet en tegenslagen. Zo worstelde hij met jaloezie toen hij zag hoe anderen zijn zoons oppakten, knuffelden, met hen speelden en hen troostten. Dat kon hij immers niet. „Totdat ik bedacht dat ik alleen maar de beste vader hoefde te zijn die ik kon zijn. En mijn oudste zoon knuffelt mij nu als hij verdrietig is.”

Daarmee blijft staan dat hij natuurlijk nog steeds het liefst zelf armen en benen zou hebben. „Bijvoorbeeld als mijn jongste zoon huilt terwijl mijn vrouw met de oudste bezig is. En –veel mannen zullen dit misschien niet geloven– ik zou heel graag zelf zijn luiers verschonen en hem aankleden.”

Hoe kan hij zijn boodschap van hoop en positivisme blijven vertellen, als hij ook weleens mindere dagen heeft? „Dat kan alleen doordat ik elke dag bid en de Bijbel lees; dicht bij God blijf. Ik ben een man zonder ledematen die toch compleet is. Dat heeft niets van doen met mijn lichamelijke verschijning, maar met het feit dat ik een kind van God ben.

Soms heb ik last van angst en spanning. Dan herinner ik me aan eerdere momenten waarop het niet goed ging en hoe ik ook daar doorheen gekomen ben en dat God erbij was.”

Zijn grootste worsteling? „Ons geloof moet telkens vernieuwd worden en we moeten begrijpen dat we niet perfect zijn. Elke dag is een strijd om te proberen te zijn zoals God me bedoeld heeft.”

„Geen kerel die bijzonder positief in het leven staat”

Vujicic en liefde: Hij heeft lang gedacht nooit te zullen trouwen. Wat hem er overigens niet van weerhield verliefd te worden en zijn neus te stoten. Die momenten vergat hij toen hij de Japans-Mexicaanse Kanae Miyahara ontmoette. Het was liefde op het eerste gezicht. Vujicic vroeg haar in 2011 ten huwelijk, aan boord van een jacht. Dat deed hij op zijn eigen vindingrijke manier. Hij kuste haar hand en duwde vervolgens met zijn mond een ring aan haar vinger. Ze had niets door, vertelde ze later in een interview. Ze dacht hooguit dat hij haar hand op een wel heel aparte manier aan het kussen was.

Vujicic en humor: Een van de belangrijkste kwaliteiten als spreker en schrijver is zijn gevoel voor humor en zelfspot. Ook houdt hij graag anderen voor de gek. Zo haalde hij eens met een vriend, die piloot was, een grap uit in een vliegtuig. Vujicic verkleedde zich als piloot en heette ‘zijn’ passagiers bij binnenkomst welkom in het vliegtuig. De passagiers vroegen zich vertwijfeld af of ze wel het juiste ticket hadden gekocht. Alleen de aanwezige kinderen waren laaiend enthousiast over deze bijzondere piloot. Groot was de opluchting onder de volwassenen toen hij vertelde dat het maar een grap was.

Vujicic en ambitie: Het is nooit een vooropgezet plan geweest van Vujicic om beroemd te worden, vertelt hij in vele interviews. Erg bescheiden erover is hij ook niet: hij steekt niet onder stoelen of banken dat hij inmiddels veel bereikt heeft voor een man van 33. Toch heeft hij nog grotere ambities. Miljoenen mensen hebben volgens hem inmiddels al kennisgemaakt met zijn boodschap, maar hij wil graag de héle wereld bereiken. Hij is er ook sterk van overtuigd dat het mogelijk is om een einde te maken aan de armoede in de wereld en wil zich daarvoor inzetten.

Vujicic en positivisme: Zijn boeken en toespraken voor seculier publiek ademen de geest van Amerikaans positivisme. Toch blijkt Vujicic in werkelijkheid minder oppervlakkig. „Ik ben geen superheld of een kerel die bijzonder positief in het leven staat. Als je een ongeluk krijgt, heb je daar weinig meer aan. Het verschil tussen mij en andere motivatiesprekers is dat ik gelovig ben.” Dat betekent dat hij het wil hebben over Gods belofte van „vergeving van zonden door Zijn Zoon Jezus Christus. Hij belooft Zijn Heilige Geest voor troost, wijsheid, geloof en vernieuwing. En Hij belooft dat Hij ons nooit zal verlaten.”

Vujicic en wonderen: Hij heeft veel wonderen zien gebeuren tijdens zijn reizen, zegt hij. Blinden gingen zien en doven konden horen. Mensen werden verlost van demonen. Regelmatig heeft hij gebeden voor genezing van anderen. „Maar ik ben niet iemand die je zal vertellen voor wonderen te bidden en je gaat beloven dat die zullen gebeuren als je maar hard genoeg bidt. God antwoordt een gebed wanneer Hij dat wil in Zijn perfecte wijsheid.” Zelf heeft hij de hoop op het krijgen van armen en benen trouwens nog niet opgegeven: „Ik heb een stel schoenen in de kast liggen voor het geval God me geneest.”

Levensloop Nick Vujicic

Nick Vujicic werd in 1982 geboren uit Servische ouders die geëmigreerd waren naar Australië. Zijn ouders waren lid van de Servisch-Orthodoxe Kerk, zijn vader was predikant.

Vujicic begon op zijn negentiende met het spreken voor mensen, nadat hij ontdekt had dat daar zijn talent lag. Hij verhuisde naar Amerika en richtte daar met hulp van familieleden twee stichtingen op: Life Without Limbs en Attitude is Altitude. Met de eerste organisatie probeert hij zo veel mogelijk mensen te bereiken met het Evangelie. De tweede is gericht op het motiveren van seculiere groepen.

In 2012 is hij getrouwd. Inmiddels heeft hij twee zoons. Het gezin woont in Californië en voelt zich onder meer thuis bij de Apostolic Christian Church: een conservatief mennonitisch kerkgenootschap in de VS.

Lees ook in Digibron:

Sterker worden door pesten (RD, 8 oktober 2014)

Evangelist zonder ledematen (RD, 28 december 2013)