Vijftien jaar na de terreuraanslagen in New York staat het verhaal van luitenant Penney weer in de Amerikaanse en Britse media. Ze is inmiddels geen gevechtspilote meer, maar majoor bij de Amerikaanse luchtmacht.

Inmiddels waren er met drie toestellen aanslagen gepleegd en was er een vierde vliegtuig op weg naar Washington. Aan boord van Penneys toestel waren alleen nepkogels die voor oefeningen worden gebruikt. Het wisselen van munitie zou een uur in beslag nemen. De opdracht was onmiddellijk opstijgen en een botsing met de Boeing 757 veroorzaken. „We zouden het niet neerhalen, we zouden het vliegtuig rammen”, vertelt Penney. „Ik zou eigenlijk een kamikazepiloot zijn.”

Toen de aanslagen op het World Trade Center (WTC) plaatsvonden, zat ze rond de tafel om terug te blikken op een twee weken durende training. Pas bij de tweede aanval op de torens drong door dat het om gerichte aanslagen ging. Het duurde uren voor er orde op de luchtmachtbasis was. Toen de zaak urgent bleek, moest er direct worden gehandeld.

Uiteindelijk hoefde Penney zich niet op te offeren. De inzittenden zelf overmeesterden de kapers. Later die dag escorteerde ze weer Air Force One, het vliegtuig van president Bush.

Zondag stonden de Verenigde Staten stil bij de vijftiende herdenking van de terreuraanslagen. Nabestaanden lazen tijdens een ceremonie langzaam de namen voor van de bijna 3000 slachtoffers.

Tijdens de herdenking werd tot zes keer toe een moment stilte in acht genomen, onder meer op de tijden waarop de aanslagen plaatsvonden. De brandweer van New York hield zaterdag al een dienst in Saint Patrick’s Cathedral, zowel voor de 343 brandweerlieden die op die noodlottige dag omkwamen, maar ook voor de 127 die in de jaren erna door gerelateerde ziektes stierven.