Dat stelde prof. dr. T. M. Hofman donderdagavond in de Utrechtse Westerkerk in een lezing voor de reformatorische studentenvereniging Depositum Custodi.

De emeritus hoogleraar Nieuwe Testament aan de Theologische Universiteit Apeldoorn sprak over het thema ”Een redelijke verdediging van het geloof”, met als ondertitel: ”Ik heb geloofd, daarom heb ik gesproken”.

De thematiek is „uiterst relevant” voor christenstudenten die in de invloedssfeer van een wetenschappelijke omgeving staan, stelde prof. Hofman. Juist dan is de christelijke apologetiek –de manier waarop je verantwoording aflegt van de hoop die in je is– van belang.

De vraag is hoe deze verantwoording van het geloof zich verhoudt tot het werken met wetenschappelijke bewijzen. Volgens de emeritus hoogleraar moet het afleggen van verantwoording in het beantwoorden van een probleemstelling op wetenschappelijk verantwoorde wijze gebeuren, met een gefundeerde onderbouwing en verifieerbare onderzoeksresultaten. Verantwoording van het geloof is echter van een andere orde. Volgens Hebreeën 11 is het geloof een vaste grond der dingen die men hoopt en een bewijs der zaken die men niet ziet, zo betoogde hij. „Het geloof is dus een boodschap van de hoop. Dat klinkt anders dan wetenschappelijk empirisch bewijs. Het geloof richt zich op het spreken en handelen van God, Die Zich op unieke wijze heeft geopenbaard in de zending van Zijn Zoon.”

Christelijke hoop

Het wenkend toekomstperspectief van het geloof is de christelijke hoop. In de christelijke apologetiek is het van groot belang de essentie van het geloof door te geven en voor te leven in een persoonlijke verantwoording, aldus prof. Hofman.

In de praktijk kan de toekomstverwachting echter juist een stuk verlegenheid met zich meebrengen, juist als het gaat om de verantwoording. Zo kunnen mensen de houding aannemen van een verborgen christen, een zogenoemde nicodemiet, door niet over het geloof te praten. Dat kan volgens de emeritus hoogleraar „verkilling en verstilling” in het leven brengen.

Ook kan iemand volgens hem de houding aannemen van een zeloot, door altijd en agressief over het geloof te spreken, wat kan leiden tot zelfvoldaanheid, arrogantie en onuitstaanbaar gedrag. Beter is over het geloof te spreken met respect voor de ander, zonder het christelijk geloof en het christelijk leven te verloochenen. „Die levenshouding maakt je in alle dingen afhankelijk van de Heere.”

Waar echte kennis en wetenschap wortel gaan schieten, zal de vrucht van de verwondering niet ontbreken, aldus prof. Hofman. „Verwondering dat God je begiftigd heeft met een goed verstand en dat je de mogelijkheid hebt om te studeren. En verwondering dat Gods geschapen werkelijkheid zo onmetelijk rijk is en er steeds zo veel te onderzoeken is.”