Zaken gaan bij Clinton voor kerkgang. Dat bleek vorige week zondag maar weer eens. Rond lunchtijd had ze een ontmoeting met welgestelde geldschieters. Wie aan de brunch deelnam, moest wel over de brug komen. Als je 50.000 dollar gaf, werd dat gezien als een schijntje. ’s Avonds dineerde ze met dertig bekenden. De ‘toegangsprijs’ was minimaal 250.000 dollar. Tussendoor sprak ze nog eens 2200 mensen toe die allemaal een fors bedrag op tafel legden, zij het dat het iets bescheidener was dan dat van de gasten van de lunch en het diner. Allemaal voor de verkiezingskas van de Democratische presidentskandidate.

Niet uniek

Op zichzelf is deze gang van zaken niet uniek. Haar rivaal Trump haalt dit kunstje ook uit. Wel is bekend dat hij minder ophaalt dan Clinton omdat veel aanhangers vinden dat hij zelf dollars genoeg heeft. Trump vindt dat overigens ook zelf.

Het beleggen van deze bijeenkomsten is ook niet een vinding van deze campagne. Voorgangers van Clinton en Trump deden precies hetzelfde.

Het punt waar het om draait, is dat Clinton er alles aan doet om het besloten karakter van deze exclusieve etentjes en bijeenkomsten –inmiddels meer dan 300 sinds midden vorig jaar– in stand te houden. De pers is niet welkom. En dat wekt achterdocht. President Obama was bijvoorbeeld tijdens de campagne van 2012 opener. Journalisten mochten soms toekijken hoe hij met zijn geldschieters een vorkje prikte.

Wat belooft Clinton in ruil voor geld? Dat vragen veel Amerikanen zich af. De achterdocht groeit, omdat van bezoekers wordt gevraagd geen mededelingen te doen over wat wordt besproken. Iets inhoudelijks met anderen via sociale media delen is ook taboe. Bekend is dat bezoekers bij aankomst en vertrek zelfs hun mobiele telefoon moeten laten controleren.

Journalisten doen er alles aan om desondanks iets te weten te komen. Een voorbeeld: zeven journalisten zorgden ervoor dat ze in hun auto zaten –met een raampje op een kier– die ze op diverse plekken hadden gestald in de parkeergarage van een hotel waar Clinton een diner hield. Zij hoopten uit het napraten van bezoekers flarden van Clintons toespraak te kunnen opvangen. Tevergeefs overigens. Want kennelijk had de staf van Clinton dit door en waren de gasten gewaarschuwd.

Daar komt nog eens bij dat Hillary Clinton al meer dan 265 dagen geen enkele persconferentie heeft gehouden. Terwijl Donald Trump die wel houdt. „Waarom doet Hillary zo geheimzinnig?” schreef The Boston Globe onlangs.

Als het om geld gaat, hangt er rond de Clintons altijd een wat schimmige sfeer. Dat is de klacht die regelmatig terugkeert in de Amerikaanse media. En niet zonder reden.

Neem alleen de kwestie van de e-mails die vorige week boven tafel zijn gekomen. Als minister van Buitenlandse Zaken had Hillary Clinton geregeld ontmoetingen of telefoongesprekken met mensen. Er zijn geruchten dat deze gesprekspartners vanwege zulke ontmoetingen een fors bedrag overmaakten naar de Clinton Foundation. Of er werkelijk een verband bestond, is niet duidelijk en evenmin is helder of Clinton gunsten heeft verleend omdat ze voor haar stichting geld ontving. Schimmig dus.

Verder terug in de geschiedenis speelde het Whitewaterschandaal, waarbij de naam van de Clintons in verband werd gebracht met bedenkelijke onroerendgoedtransacties. Een langdurig onderzoek wees uit dat Bill Clinton geen strafbare feiten had gepleegd. Maar Republikeinen blijven volhouden dat het wel merkwaardig is dat de president en zijn vrouw zo dicht bij dit vuurtje zat dat ze zich dreigden te schroeien.

Travelgate

In de tijd dat Bill Clinton president was, speelde Travelgate. Daarbij ging het om zeven medewerkers van het reisbureau van het Witte Huis: ze werden plotseling ontslagen. Dat is zeer ongebruikelijk, omdat juist van de werknemers in de ambtswoning van de president bekend is dat ze jarenlang in dienst blijven, ongeacht wie het hoogste ambt bekleedt.

De nieuw benoemde reisagenten bleken allemaal vriendjes van de Clintons. De suggestie ontstond dat de president en zijn vrouw er voordeel van hadden. Na langdurig onderzoek werd de president volledig onschuldig verklaard en werd geconstateerd dat er geen reden was tot vervolging van Hillary. Het onderscheid in formulering was even subtiel als veelzeggend.