De Westlandse Tuin is gevestigd aan het Amelandseplein in Rotterdam-Zuid. Voor de deur staan kratten met watermeloenen. Kees vertelt dat ze daar in een zomerweek soms wel 3000 kilo van verkopen. Er wonen veel allochtonen, die zijn er gek op.

Binnen kunnen klanten terecht voor een krop sla van nog geen euro, maar ook voor exclusievere producten als honingtomaten, kasbonen en meloenen van Nederlandse bodem. De kersen komen van een kersenboomgaard in Beusichem. „Een product met een verhaal: dat doet het tegenwoordig goed”, zegt Corné.

Een jaar of zes geleden koos de Westlandse Tuin voor een nieuwe koers. Voorheen was het een buurtwinkel, daarna steeds meer een groentespeciaalzaak. Met heel Rotterdam als afzetgebied. En met ook bedrijven, scholen en restaurants als klant. „We leveren groente aan de betere restaurants in de stad”, vertelt John.

De nieuwe koers is de invloed van John en Corné. Vader Kees zou er zelf niet aan begonnen zijn. „Maar ik sta er wel achter. De jongens moeten vooruit, ze moeten zorgen dat de zaak toekomst heeft.”

Als groentewinkel weet de Westlandse Tuin zich staande te houden. De omzet is de laatste jaren stabiel, neemt zelfs licht toe. „Maar we groeien vooral achter de schermen”, zegt John. Vorig jaar nam de horecaomzet met 36 procent toe. De broers willen nog meer die kant op, zien daarvoor ook kansen. „Maar dat moet je wel aankunnen”, zegt Kees.

Op dit moment zijn ze aan het verbouwen. Ze hebben een leegstaand buurpand inclusief tuin aangekocht. De nieuwe koelcel is al zo ongeveer klaar. Daarna wordt er binnen een extra spoel- en snijkeuken ingericht.

Vier generaties geleden kwam de Rotterdamse familie De Vries in de groente- en fruithandel terecht. Vader Kees vertelt dat zijn opa Klaas aanvankelijk in de scheepsbouw werkte. „Hij kreeg bij een bedrijfsongeluk een plaat op zijn rug. Daarna kon hij dat zware werk niet meer doen.”

Omdat er brood op de plank moest komen, begon hij in 1930 met het venten van groente en fruit in de wijk Charlois. Eerst met een handkar, later met paard-en-wagen. Het was de crisistijd: hard werken voor weinig geld.

Het bedrijf breidde geleidelijk uit. Grootvader Leen kocht zijn eerste winkel in 1958. Die heette de Westlandse Tuin, wat sindsdien de naam van het bedrijf is. Later werden er nog twee winkels aangekocht. Kees vertelt dat hij al jong werd ingeschakeld. „Mijn vader stuurde me toen ik dertien was al met een ponywagen vol aardbeien op pad. We hoefden niet per se in de zaak. Maar we zijn wel met vier broers in de groente verder gegaan.”

In 1977 nam Kees de groentezaak aan de Gruttostraat van zijn vader over. „Het assortiment verse groente was toen heel beperkt. Wat we hadden kwam vooral uit Nederland. Spinazie had je alleen in het voorjaar. In de winter waren er vooral kolen, uien en wortelen te koop. Mensen aten toen veel blikgroenten. Die verkochten we ook gewoon.” Het huidige pand aan het Amelandseplein werd in 1999 aangekocht.

De Westlandse Tuin is een echt familiebedrijf, vertelt vader Kees. „Mijn vrouw en ik hebben tien kinderen. Die hebben allemaal wel een steentje bijgedragen. Een getrouwde dochter staat nog elke week anderhalve dag in de winkel. Onze jongste dochter studeert nog maar springt regelmatig bij. En mijn vrouw is hier ook vaak te vinden.”

Corné: „John en ik zijn op woensdag getrouwd. Omdat dat het handigst was voor de winkel.”

Vader Kees ziet vooral voordelen aan het werken in een familiebedrijf. „Je groeit er langzaam in, hebt daardoor veel ervaring met het product. Ik ging al heel jong mee naar de veiling.”

Zoon John ervaart ook nadelen. „Je wordt zo opgeslokt door de dagelijkse drukte dat het soms lastig is om nieuwe plannen uit te voeren. Maar vanuit het niets met een bedrijf als het onze beginnen, zou ik ook niet zien zitten.”

Bedrijf: De Westlandse Tuin

Opgericht in: 1930

Aan het roer: vader Kees en zijn twee zoons John en Corné de Vries

Dit is het tiende deel in een serie over familiebedrijven. Volgende week maandag deel 11.