Volgens een woordvoerder van het ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieu (VROM) behoeven niet alle plaatsen gesaneerd te worden. Hij gaat ervan uit dat in 10 procent van de gevallen, dus op 60.000 plaatsen, de bodem zo vervuild is dat gehele of gedeeltelijke sanering nodig is. In de inventarisatie, die zo goed als gereed is, hebben gemeenten en provincies de locaties in kaart gebracht die mogelijk zijn vervuild. Daarbij gaat het vooral om plaatsen waar bedrijven, zoals fabrieken, chemische wasserijen en autogarages, staan of hebben gestaan.

Of er daadwerkelijk sprake is van vervuiling en in welke mate, moet uit nader onderzoek blijken. Of vervolgens tot daadwerkelijke sanering wordt besloten, hangt af van de mate van verontreiniging en van de toekomstige bestemming van het betrokken perceel.

Als er een industrieterrein komt, kan de vervuiling veelal worden geïsoleerd, bijvoorbeeld door een laag folie en grond. Als er woningbouw of andere verblijfsmogelijkheden voor burgers komen, is sanering wel noodzakelijk.

Bodemverontreinigingen die een gevaar vormen voor de volksgezondheid of die zich uitbreiden naar de omgeving, komen eerst aan de beurt. Grote gifschandalen als in Gouderak en Lekkerkerk (1980), zullen zich naar verwachting niet meer openbaren.

Het ministerie van VROM wil dat de 60.000 locaties die in aanmerking komen voor gehele of gedeeltelijke sanering, voor 2030 schoon zijn. Dat kost minimaal 20 miljard euro. Het Rijk, gemeenten, provincies, vervuilers en projectontwikkelaars zullen daarvoor opdraaien.