Van Silfhout Mode is tegenwoordig een zaak (450 vierkante meter) voor damesmode, met merken als Fransa, Geisha, Gerry Weber, Dreamstar (en nog zo’n dertig merken meer).

In het begin was er voor dames „hooguit een trui of vest” te koop, vertellen René en Roelie van Silfhout, aan de grote tafel achter in de zaak waar klanten een kopje koffie krijgen. Maar verder was tot in de jaren 70, 80 van de vorige eeuw alles op textielgebied te vinden bij Van Silfhout: stoffen, ondergoed, linnengoed, korsetten, knopen, ritsen en garen, kinderkleding, en werkkleding zoals overals en schorten. Zijn voorouders trokken ook met manufacturen langs de deuren, zegt René van Silfhout.

„In de tijd van opa Reijer was de winkel altijd open. Zaterdagavond laat kwam er weleens iemand langs die nog iets nodig had. Geen probleem, al moest het van het magazijn op zolder worden gehaald. Er was zo’n belletje, en als je dan achter was hoorde je het vanzelf als er een klant was.” De eigenaars woonden destijds achter de zaak.

In 1974 kwam René van de pabo. „Ik zou voor de klas gaan staan.” Dat jaar bleek zijn vader een ongeneeslijke vorm van kanker te hebben. Daarom ging René de zaak in. „Mijn ouders hadden zeven kinderen; ik was de oudste. De inkomsten waren nodig.”

René en Roelie trouwden in 1976, ze kregen dertien kinderen. De eerste tien jaar werkte Roelie in de winkel; daarna tien jaar niet, en nu helpt ze alweer twintig jaar klanten.

Voor de damesmode was 1978 een belangrijk jaar: toen deed het First-Ladyconcept zijn intrede, een totaalpakket van onder- en bovenkleding voor vrouwen. Na vier jaar stapte Van Silfhout uit deze formule. Het concept sloot niet meer zo aan bij de doelgroep: de gereformeerde gezindte, waar Van Silfhout zich steeds meer op richtte.

René: „Onze doelgroep bestond uit de lezers van het Reformatorisch Dagblad, Terdege en de GezinsGids. Gezinnen uit het hele land kochten hier kleding. Pa kwam ook mee.”

Daarom werd er herenkleding toegevoegd aan de collectie dames- en kinderkleding. In 1999 verdween die weer; de kinderkleding ging er in 2012 uit. Tijden veranderen, de concurrentie groeide. „De jongere generatie rijdt niet meer 100 kilometer naar een bepaalde winkel omdat die in het RD adverteert”, zegt Van Silfhout. „Er zit vast een alternatief dichter in de buurt – en anders bestel je iets online.”

Van Silfhout heeft nog geen webshop. Hij denkt er wel over na, maar vraagt zich af of het rendabel is. En: „We zijn 60 en 63 jaar! De omzet is de laatste jaren stabiel. Misschien hoeft het niet meer, zo’n webshop.”

Je klant kennen, dát is belangrijk, vinden de Van Silfhouts. En vakkennis hebben. En service bieden. Dat trekt nog altijd mensen. Goede gesprekken heeft Roelie van Silfhout nog steeds, en zelfs vaker dan veertig jaar geleden. „Voor de spiegel is niemand tevreden”, weet ze. „Haak je daar op in, dan krijg je soms intense gesprekken. Over zaken van het hart.”

Als vakvrouw heeft ze een missie: de juiste outfit voor iemand zoeken. Tegelijk leerde ze om door mooie buitenkanten heen te prikken, omdat ze ervoer dat God mensen opzoekt die er misschien helemaal niet uitzien, in reformatorische ogen. Het klinkt tegenstrijdig, voor een vrouw in het modevak, maar vanuit die overtuiging doet ze haar werk, en dat zorgt voor een ontspannen werkweek. „We hebben zo veel zegen ontvangen. God is zo genadig. Hij heeft alles in handen. Dit is niet mijn zaak, alles is van Hem. Dat geeft rust en dankbaarheid.”

zomerserie Familiebedrijven

Dit is deel 8 in een serie over familiebedrijven. Volgende week maandag deel 9.

Bedrijf: Van Silfhout Mode

Opgericht in: 1881

Aan het roer: René en Roelie van Silfhout