De jurist en econoom Langman had aanvankelijk geen ambities om de politiek in te gaan. In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw bekleedde hij diverse functies bij Scheepswerf De Schelde. Daarna werd hij buitengewoon hoogleraar bedrijfshuishoudkunde aan de Nederlandse Economische Hogeschool te Rotterdam, een voorloper van de Erasmus Universiteit. In 1970 werd hij aan dezelfde hogeschool gewoon hoogleraar bedrijfskunde.

Zijn kennis over de scheepswerfindustrie bracht Langman in contact met de latere ARP-voorman Biesheuvel. Samen met hem schreef Langman een advies aan het kabinet-De Jong over de redding van het Verolme-concern, dat in problemen verkeerde.

Toen de VVD bij de vorming van het kabinet-Biesheuvel in 1971 in eerste instantie geen geschikte kandidaat kon vinden voor het ministerschap van Economische Zaken, noemde Biesheuvel bij VVD-onderhandelaar Geertsema de naam van Langman. Die naam zei Geertsema niets. Dat was niet vreemd. Langman was –net als Biesheuvel– van gereformeerden huize en hij was geen lid van de VVD. Bij de verkiezingen van april 1971 stemde Langman nog op ARP-lijsttrekker Biesheuvel.

Omgekeerd kende Langman binnen de VVD ook bijna niemand. Toen hij kennis kwam maken met de Tweede Kamerfractie van de VVD ontmoette hij op het Binnenhof VVD-Kamerlid Vonhoff en zei toen in zijn argeloosheid: „Goedemorgen meneer Wiegel, kunt u mij ook zeggen waar ik moet zijn?” Wiegel was destijd VVD-fractievoorzitter.

Veel partijpolitieke functies voor de liberalen vervulde Langman voor de VVD niet. Van 1974 tot 2006 zat hij in het curatorium van de Teldersstichting, het wetenschappelijk bureau van de VVD. Eerst was hij lid, vanaf 1976 fungeerde hij als voorzitter.

Na zijn ministerschap bekleedde Langman talloze commissariaten, onder meer bij uitgeverij Wolters Kluwer, vliegtuigbouwer Fokker en winkelketen Vendex.

Friesland, Groningen en Drenthe kennen de liberaal vooral van het zogenoemde Langman­akkoord. Op voorstel van een commissie onder voorzitterschap van Langman, stelde het kabinet-Kok I in 1998 miljoenen euro’s beschikbaar voor versterking van de economie in de noordelijke provincies. Onderdeel van het plan was de aanleg van de Zuiderzeelijn, maar daar is het nooit van gekomen. Wel zijn duizenden banen tot stand gekomen.

Langman genoot een gereformeerde opvoeding en was buitengewoon slim. Hij kreeg op 16-jarige leeftijd zijn diploma op het christelijk lyceum te Harderwijk en behaalde op 19-jarige leeftijd cum laude zijn bul als jurist. Vooral in VVD-kringen waren ze verbaasd over zijn opmerkelijk geheugen voor de standplaats van gereformeerde dominees.