Ds. Van Olst wordt Belg met de Belgen
Het beroep van het Evangelisch Centrum Antwerpen-Deurne voerde de christelijke gereformeerde ds. A. Th. van Olst in juni 2015 met zijn gezin naar België. „We vonden het vooral voor de kinderen heftig. Als predikant sta je altijd voor de vraag hoe groot het offer mag zijn dat je gezin moet brengen. Die zorg is spoedig weggenomen. Ze gingen vanaf het begin met plezier naar school en kregen goede contacten in de gemeente.”
Het echtpaar ontdekte dat België niet een soort aanhangsel van Nederland is. „Het onderscheid tussen beide landen wordt wel het meest onderschatte cultuurverschil genoemd. Ik heb me nooit eerder zo sterk Nederlander gevoeld. Overigens zei mijn voorganger dat de echte grens bij Moerdijk ligt. Daarna begint het klimaat al te veranderen.”
Kenmerkend voor Nederlanders is hun directheid. „Wij hebben te weinig in de gaten dat Belgen ons vaak lomp vinden. Net als de bevolking van veel andere landen zijn ze indirecter en tegelijk minder formeel. Bij ons worden beslissingen aan de bestuurstafel genomen. Hier gaat dat wat anders.”
Een ander in het oog springend punt is de in België nog aanwezige hiërarchie. „Die vertaalt zich in duidelijke gezagsverhoudingen. Als de schoolbel klinkt, gaan de kinderen op het plein in twee rijtjes staan, waarna ze stil naar binnen marcheren.”
Het predikantsechtpaar koos er bewust voor om Belg met de Belgen te worden, en niet half-Nederlander te blijven. De consequentie is dat de kinderen naar een rooms-katholieke school gaan, vanwege het ontbreken van protestants-christelijk onderwijs in de nabije omgeving. „Dat geeft ons een gemengd gevoel. Meer dan eens komen de kinderen verontwaardigd thuis. Hun Bijbelkennis is beduidend groter dan die van de leerkrachten.”
In alle praktische besognes rond een emigratie ontving het echtpaar veel steun uit de gemeente. „Daar waren we erg blij mee, want je krijgt met allerlei onbekende zaken te maken. Verzekeringen zitten anders in elkaar, de auto moet geïmporteerd worden en ga zo maar door. Het is ook een rare gewaarwording om bij het bureau vreemdelingenzaken te zitten.”
Kerkelijk kwam ds. Van Olst in een informeler klimaat terecht. „Deze gemeente is ontstaan uit missionair werk. Dat geeft een andere cultuur. Naast psalmen zingen we vrije liederen. Ook het bredere kerkelijk leven is anders. De meeste Belgen hebben het gehad met de Rooms-Katholieke Kerk, maar blijven protestantse gemeenten als sekten zien. Die context doet wat met je. Ik ben dankbaar voor mijn gedegen gereformeerde achtergrond, maar verbaas me nu nog meer over sommige discussies in Nederland. De vraag of het gebruik van de HSV geoorloofd is, kun je je hier niet voorstellen.”
Dit is het tweede deel in een serie over Nederlandse christenen in het buitenland. Volgende week vrijdag deel 3.
