Voor Ezgi blijft Korstiaan langer in Zwitserland
„Zwitsers zijn vriendelijk en beleefd, maar zullen je niet zo snel thuis uitnodigen”, weet Korstiaan Spruijt (26) uit ervaring. De in Sliedrecht opgegroeide radiologisch laborant werkt sinds januari 2014 op de afdeling radiologie van Kantonsspital Uri in het Zwitserse Altdorf. Deze plaats ligt in Centraal-Zwitserland op drie kwartier rijden van Luzern. „In Zwitserland bestaat een grote behoefte aan personeel in de gezondheidszorg”, vertelt Spruijt. „Dit komt door de grote ziekenhuisdichtheid en het hoge serviceniveau. Ik heb veel collega’s uit allerlei Europese landen, onder wie verschillende Nederlanders. Het meest kom ik bij een Hongaarse collega over de vloer.”
Spruijt had soms „behoorlijk” last van heimwee en kwam de afgelopen jaren eens in de zes weken een lang weekeinde naar Sliedrecht. „Ik was van plan dit jaar naar Nederland terug te keren en had al gesolliciteerd. Maar omdat ik sinds dit voorjaar verkering heb gekregen met de Zwitserse pabostudente Ezgi (24) blijf ik voorlopig in Altdorf.”
Na het volgen van de opleiding tot radiologisch laborant in Eindhoven werkte Spruijt een jaar in het Erasmus MC in Rotterdam. „Vanwege de bezuinigingen in de zorg kon mijn jaarcontract niet in een vast contract worden omgezet. Daarop besloot ik te kijken welke mogelijkheden het buitenland bood. Zwitserland had mijn voorkeur vanwege het indrukwekkende landschap. Via een bemiddelingsbureau kwam ik uiteindelijk in het ziekenhuis in Altdorf terecht, dat circa tachtig bedden telt. Daar maak ik röntgenfoto’s, MRI-scans en CT-scans.”
In zijn vrije tijd gaat de Nederlander regelmatig de bergen in. „De omgeving van Altdorf is minder toeristisch dan bijvoorbeeld Berner Oberland en Wallis. Er liggen hier pieken met een hoogte van circa 3000 meter.”
Spruijt, lid van de christelijke gereformeerde Bethelkerk in Sliedrecht, bezoekt op zondagmorgen de diensten in de Freie Evangelische Gemeinde in Altdorf, die door zo’n vijftig mensen worden bezocht. ’s Avonds volgt hij via internet de diensten in Sliedrecht. „Ik leerde Ezgi kennen via de Bijbelstudiegroep voor jongvolwassenen van enkele gemeenten in Altdorf en omgeving.”
God werkt ook in Zwitserland, merkt Spruijt. „De Heere spreekt door de preken tot mij. De liturgie verschilt met die in Nederland. In Sliedrecht zing ik psalmen, hier opwekkingsliederen. In Sliedrecht zorgt een orgel voor de begeleiding, hier een lofprijsteam. In Nederland is alleen de dominee aan het woord, hier geven gemeenteleden regelmatig een getuigenis.”
Spruijt kan zich goed redden in het Duits. „In elk geval met mijn collega’s. De communicatie met de Zwitsers verloopt soms moeizaam, want zij spreken een dialect. Gelukkig is mijn vriendin heel geduldig.”
Dit is het eerste deel in een serie over Nederlandse christenen in het buitenland. Volgende week vrijdag deel 2.
