Een grote, witte vrachtauto die niet stopt, die juist hard tegen mensen aanrijdt, steeds harder, over mensen heen; een grote truck bovenop weerloze mensen. Gegil, paniek. „Hij stopte niet”, vatte Sarah Dghoughi uit Amsterdam het drama samen tegenover de media.

Een meisje had vanaf de derde verdieping van haar hotel het vuurwerk bewonderd. „Op een gegeven moment was het afgelopen en iedereen klapte. Een minuut of twee later brak er paniek uit. Mensen gingen keihard schreeuwen. Wij renden naar de promenade toe om te bekijken wat er was. Toen zagen we allemaal lijken op de weg liggen en allemaal mensen rennen. Iedereen schreeuwde: „Er zijn doden gevallen, er is een terrorist.” Ik maakte een foto en toen zijn we terug naar binnen gerend.”

Als kegels

Tony Molina, een Amerikaanse agent die als toerist in Nice is, dacht aan een dronken bestuurder. Maar de chauffeur –waarschijnlijk een 31-jarige Franse Tunesiër met een strafblad– was niet dronken. Hij draaide volgens een ooggetuige aan het stuurwiel om zoveel mogelijk mensen te raken.

„Ik zag mensen als bowlingkegels omvallen”, zei Damien Allemand, journalist van een plaatselijke krant in Nice. „Deze vrachtwagen des doods is mij op enkele meters afstand gepasseerd en ik realiseerde het me niet. Ik hoorde geluiden, geschreeuw dat ik nooit zal vergeten. Ik was verlamd. Ik bewoog niet. Ik volgde die ‘lijkwagen’ met mijn ogen.” „Ik moest mijn gezicht beschermen tegen rondvliegende brokstukken”, meldde zijn collega van het persbureau AFP.

De menigte begon te rennen, wég van het gevaar, maar zonder te weten of het verderop veiliger zou zijn. Mensen vluchtten restaurants en hotels in en het duurde lang voordat ze weer naar buiten durfden. De harde muziek van de festiviteiten verminderde de onrust ook niet.

„Een vader pakte zijn beide kinderen op onder de armen en rende keihard weg”, meldde Sanne Reckman aan de NOS. „We hoorden het schreeuwen en de paniek achter ons. Ik heb niet meer achterom gekeken.”

Baby teruggevonden

Een politieagent huilde; een andere agent schreeuwde vanuit zijn auto dat mensen niet de boulevard op moesten gaan.

In het gedrang raakte een stel zijn 8 maanden oude baby kwijt. Via Facebook deden ze een emotionele oproep om uit te kijken naar hun kind in de kinderwagen. „Lieve vrienden van Nice, als iemand hem heeft gezien, neem alstublieft contact op”, schreef Tiava Banner. Het bericht werd meer dan 20.000 keer gedeeld. Een uur later konden de ouders hun kind weer in de armen sluiten. Bezorgde mensen hadden hem mee naar huis genomen. Met een foto op Facebook van het jongetje liet Tiava Banner zien dat haar baby weer in haar armen lag.

„Ik neem mijn kinderen nooit meer mee naar een groot evenement”, was de eerste geschokte reactie van Harjit Sarang toen ze terug was in haar hotel.

Bidden

„Ik kan alleen maar bidden”, schreef Gabriëlla van Rosmalen –in Nice op huwelijksreis–, inmiddels veilig binnen de muren van haar hotelkamer.

Met haar man was ze zojuist door de stad gehold. „We komen in straatjes waar mensen nog rustig buiten op terrasjes zitten en van niets weten. Dat geeft ons iets meer rust; hier zijn dus geen gekken met pistolen. We worden staande gehouden door een Fransman die zegt dat hij dokter is en vraagt wat er is gebeurd. Ik kan alleen maar huilen en trillen.”

De politie beëindigde de terreuractie door de vrachtwagenchauffeur dood te schieten. Door de verkeersdrukte hadden hulpverleningsvoertuigen moeite om op locatie te komen. De promenade werd ontruimd; tientallen doden en gewonden bleven achter.