Dat stelde prof. dr. C. Bakker vanmiddag in zijn oratie aan de Universiteit Utrecht. Door de grote variëteit zijn aanduidingen als „katholiek” en „protestants-christelijk” nogal nietszeggend geworden, zei Bakker. Het zijn de leraren die „een brede waaier van levensbeschouwelijke interpretaties mobiliseren om de school waaraan zij verbonden zijn inhoud en kleur te geven.”

De docenten besteden volgens Bakker volop aandacht aan de verbinding tussen school en levensbeschouwing, maar eisen daaraan een eigen invulling te mogen geven. „Zoals in een postmoderne maatschappij de ”grote verhalen” hebben afgedaan, hebben in Nederland ook de grote verhalen van het (rooms-)katholiek of protestants-christelijk onderwijs hun langste tijd gehad.”

De orator pleit ervoor in de huidige discussie rond de onderwijsverzuiling niet alleen te kijken naar de officiële identiteit van scholen, maar vooral het denken en doen van de leerkrachten in de discussie te betrekken.

Bakker (1963) is theoloog en onderwijskundige. Hij is docent- onderzoeker in de godsdienstpedagogiek en -didactiek. Sinds 1 september 2003 is hij bijzonder hoogleraar, met als leeropdracht ”Levensbeschouwelijke opvoeding en vorming in een multireligieuze context”.