„In theorie houden ze artikel 36 overeind, maar in feite fiatteren ze, ten behoeve van de praktijk, een sterke verminking van dat artikel”, oordeelt Op ’t Hof na lezing van de nota ”Gerechtigheid verhoogt een volk”. In zijn ogen stelt het hoofdbestuur van de SGP „zowel de positieve taakuitvoering van de overheid –verbreiding van het Evangelie– als de negatieve –het weren en uitroeien van valse godsdiensten– buiten werking. Dat is dus nog meer dan de 21 woorden. Indroevig.”

Wat hem in de nota stoort, is dat „het afwijzen van godsdienstvrijheid nu wordt gereduceerd tot het afwijzen van godsdienstgelijkheid. En het ergste is: landelijke wetten worden boven Gods wet gesteld. Zo miskennen we het alleenrecht van God op mens en maatschappij. En dan kunnen we dus gewoon voor een moskee stemmen, meewerken aan winkelopenstelling op zondag, of als burgemeester meedoen aan carnaval, zaken die regelrecht tegen Gods wet ingaan.”

Een dergelijke houding wordt sterk bevorderd, meent Op ’t Hof, in het dagelijks leven docent Duits aan het Van Lodenstein College in Amersfoort, door onderscheid aan te brengen tussen privéplicht en ambtelijke plicht. „Wat ik van wijlen ds. F. Mallan goed heb onthouden, is dat hij zei: God eist geen halve gehoorzaamheid, van slechts een privépersoon, maar hij eist hele gehoorzaamheid, zowel privé als in het ambt waarin iemand staat.”

Op ’t Hof erkent dat raadsleden een eed op de Grondwet afleggen. „Maar ik leg dat zo uit dat je zweert dat je geen geweld zult gebruiken om die wetten omver te werpen. Daarmee erken je echt niet al die wetten en alle inhoud daarvan en hoef je dus niet voor een moskee te stemmen. Sowieso wordt in deze nota veel te hoog opgegeven van de democratische rechtsstaat. Zó spraken vroegere SGP-voormannen daar niet over.”