Dat er sprake is van een veranderend klimaat, staat vast. Zelfs de grootste scepticus kan daar niet omheen. De zware regenval met vele hoosbuien is daarvan een belangrijk bewijs. Duidelijk is dat deze gevolgen heeft.

Vaak wordt gezegd dat het maar goed is dat mensen uiteindelijk het weer niet bepalen. Als dat wel het geval zou zijn, zou er vast veel onenigheid zijn. Wat de een mooi weer noemt, vindt de ander bepaald niet aangenaam.

Bovendien is het niet passend om te spreken van goed of slecht weer. Een christen belijdt dat „regen en droogte” niet bij geval maar door Gods hand worden bestuurd. Mopperen over het weer past dus niet bij een christelijke levensstijl.

Zware regenval zoals in de achterliggende dagen kan hinderlijk zijn, Maar veel burgers hebben daar maar beperkt last van. Dat ligt anders voor de agrariërs, die juist in hoge mate afhankelijk zijn van regen en warmte.

De extreme regenval van de achterliggende weken heeft boeren en tuinders veel zorgen gegeven, met name in Zuidoost-Brabant en Noord-Limburg. De schade die hoos- en hagelbuien hebben aangericht loopt naar schatting van de Brabantse boerenbond op tot een half miljard euro. Kassen en gewassen zijn vernield; stallen en bedrijfsgebouwen zwaar beschadigd.

Nu weet elke boer dat het weer een factor is die voor problemen kan zorgen. Dat behoort bij het bedrijfrisico. Ze weten ook dat ze doorgaans over een periode van drie of vijf jaar gemiddeld genomen een fatsoenlijk inkomen hebben. Tegenvallers kunnen ze gewoonlijk redelijk opvangen. De zware regenval en de hagelbuien van achterliggende weken zijn echter zo uitzonderlijk dat nu al is te voorzien dat een aantal boeren en tuinders het niet op eigen financiële kracht zal redden. Landbouworganisaties hebben daarom aangegeven dat steun van de overheid dringend nodig is.

De overheid heeft echter inmiddels duidelijk gemaakt dat de getroffen boeren niet moeten rekenen op geld vanuit Den Haag. Het argument is dat agrariërs zich kunnen verzekeren tegen dit soort risico’s.

Die mogelijkheden zijn er inderdaad. Maar ze bieden maar een beperkte schadeloosstelling. Als hij al verzekerd is, ontvangt een gedupeerde nooit een volledige vergoeding. Vervolgschade wordt bijvoorbeeld zelden vergoed.

De getroffen boeren zijn door de inkomensderving die is te voorzien in een benarde positie terechtgekomen. Terecht zeggen landbouworganisaties dat de enorme schade het normale bedrijfsrisico te boven gaat. In dergelijke situaties is het de taak van overheid en samenleving om bij te springen. Wanneer de regering stelt dat de boeren dit risico maar zelf moeten dragen laat ze hen volledig in de kou staan. Solidair zijn met elkaar –waar de overheid steeds voor pleit– is juist nu geboden.