Zonder elkaar op vakantie ondenkbaar
Ze zijn zussen, beiden ongetrouwd, ze wonen in hetzelfde huis en doen veel samen. Op vakantie gaan bijvoorbeeld. Corrie (87) en Joke (82) van Herwijnen uit Zwijndrecht vinden zichzelf „te oud voor een busreis.” Liever schepen ze in voor een boottocht. „Soms drie keer per jaar. Tien, twaalf jaar geleden was de eerste keer. Om te proberen. Deze reis is de 37e.” Daarmee zijn de zussen de onbetwiste winnaars van de Amicitiagroep aan boord van De Statendam, die een zesdaagse, romantische Rijnreis maakt.
Wat de christelijke gereformeerde dames trekt in een bootreis? „De saamhorigheid. We zijn hier met ons soort mensen. Door deze reizen hebben we veel kennissen en vrienden gekregen. We bewaren alle deelnemerslijsten. Vaak komen we bekenden tegen. Voordat we boeken, kijken we goed wie de reisleider is.” Lachend: „We zijn best een beetje behoudend.”
Corrie was directrice van bejaardentehuis Parkzicht in Sliedrecht. Haar zus Joke werkte op de afdeling personeelszaken bij de hervormde zorginstelling Crabbehof in Dordrecht. Ze waren altijd al onafscheidelijk, maar sinds hun pensioen is dat nog sterker geworden. „Zie je de één, dan zie je de ander, horen we vaak.” Maar aan elkaar vastgeplakt zitten ze niet, zeggen de dames nadrukkelijk. „Als de één aan boord wil blijven om een boek te lezen en de ander gaat met een excursie mee, vinden we dat allebei prima.” Maar, voegen ze eraan toe: „Zonder elkaar op vakantie gaan? Daar moeten we niet aan denken.”
Wat de zussen van elkaar vinden? Corrie: „Joke is heel zorgzaam voor mij. Ook als het om geld gaat. Op financieel terrein ben ik een grote nul. Geldzaken regelt zij allemaal. Ze is mijn tomtom.” Joke: „Nou, jij bent anders ook bezorgd, hoor.” Corrie: „Toch zijn we heel verschillend. Ik zeg eerst iets, dan denk ik na. Daar ga ik weleens de fout mee in. Dan denk ik achteraf: Dom dom, dom.”
Joke: „Dat klopt, ja. Je moet niet zeggen wat je denkt, maar nadenken bij wat je zegt. Je bent een flapuit. Dan maak je een opmerking, waarvan ik denk: Nou, daar ben ik het dus niet mee eens.” Corrie: „Toch hebben we een speciale band. Dat is niet normaal. Nee, dat is een speciale zegen.” Joke: „Een van ons zal als eerste wegvallen. Dat moment komt een keer. Net als bij een echtpaar. Dat lijkt me heel moeilijk.”
De zussen klagen niet, maar in de kerk iets meer aandacht voor alleenstaande ouderen, dat vinden ze niet verkeerd. „Het gaat tegenwoordig veel over de jeugd. Wij gunnen dat de jongeren, maar er zitten meer mensen in de kerk.” Of ze een man en kinderen missen? „Ach, onze buren hebben schatten van kinderen. Daar zijn wij de oma’s voor.”
Dit is de vijfde aflevering in een serie portretten van deelnemers aan een bootreis van Amicitia.