De FARC ontstond midden jaren zestig uit de communistische partij in Colombia. De militaire vleugel van de partij groeide uit tot een heus leger van 15.000 soldaten. Aanvankelijk vormden de leden een guerrillabeweging op links-ideologische grondslag, maar de band met de communisten ging verloren toen de FARC-leden zich op de drugshandel stortten om hun aanvallen op het bewind in Bogotá te financieren.

Ook kwamen de rebellen aan geld door leden van de Colombiaanse elite te ontvoeren en losgeld te vragen. Koesterde de Colombiaanse bevolking aanvankelijk nog enige sympathie voor de linkse strijders, dat veranderde toen de FARC ook gewone burgers op de korrel nam. Dat de rebellen zich schuldig maakten aan marteling en moord en hun gelederen steeds vaker aanvulden met kindsoldaten deed hun reputatie ook geen goed. De VN, Europa en de VS plaatsten de FARC op de lijst van terreurorganisaties.

Hoe meer de rebellen in het nauw raakten, hoe meedogenlozer ze leken op te treden. Ettelijke malen knoopten de regering en de opstandelingen vredesonderhandelingen aan, maar die liepen steeds op niets uit. Meermaals liep een wapenstilstand stuk omdat rechtse paramilitaire groepen de gelegenheid aangrepen om hun rivalen van de FARC te grazen te nemen. Het aanstaande vredesakkoord staat of valt dan ook met de bescherming van de ontwapende FARC-strijders, denken deskundigen. Een VN-missie ziet op het officiële einde aan de vijandelijkheden toe.

Een van de bekendste FARC-leden is Tanja Nijmeijer (38) uit Denekamp. Zij sloot zich in 2002 als studente bij de rebellen aan. Aanvankelijk was ze tolk, later nam ze ook aan de gevechten deel. Dat kwam haar op een Amerikaans opsporingsbevel te staan. Nijmeijer schoof in 2012 namens de FARC aan voor het vredesoverleg op Cuba. Colombia heeft haar amnestie voorgespiegeld, maar of zij ook elders vrijuit zal gaan is onduidelijk.