Dat bepleit stichting Gave in een geactualiseerd rapport over de situatie van christenen in Pakistan, dat deze week is gepubliceerd. Het rapport is een reactie op het buitenlandse ambtsbericht over Pakistan van het ministerie van Buitenlandse Zaken in juni 2014.

Dat ambtsbericht is volgens Gave gedeeltelijk „onjuist en onvolledig”, zegt coördinator juridische ondersteuning dr. Marnix Visscher in een reactie. „De veiligheids­situatie voor christenen is de afgelopen jaren verslechterd. De IND en de rechter kunnen en mogen in de beoordeling van een Pakistaanse individu niet meer alleen afgaan op hetgeen in het ambts­bericht beschreven is.”

Sinds december 2014 worden Pakistaanse christenen in Nederland als risicogroep aangemerkt. Er wordt eerder aangenomen dat ze gevaar lopen, maar ze moeten wel aantonen dat ze in Pakistan al met vervolging hadden te maken. Sommigen kunnen dat niet. Een aantal van hen duikt onder uit angst voor uitzetting.

Gave pleit ervoor een stap verder te gaan en drie groepen Pakistaanse christenen de status ”kwetsbare minderheidsgroep” te geven. Het gaat dan om ex-moslims, christenen die beschuldigd worden van blasfemie, of christenen die met een moslim zijn getrouwd. Voor christenen die behoren tot een kwetsbare minderheidsgroep gelden minder strenge eisen bij de asielaanvraag. Er wordt dan van uitgegaan dat ze bij terugkeer groot risico lopen, ook als ze niet eerder met concrete vervolging te maken hebben gehad.

Het rapport van Gave legt eveneens de vinger bij het feit dat het ambtsbericht de provincie Punjab als vestigingslocatie voor bekeerde christenen noemt. „Met name in deze gebieden waar relatief meer christenen wonen, vindt in disproportionele mate vervolging jegens christenen plaats. Hetzij door valse blasfemieaanklachten, hetzij door aanslagen op kerken, zoals die in Lahore in maart 2015 en de meest recente aanslag van 27 maart 2016.” Het getuigt volgens Gave van een „te kortzichtige visie” dat gebieden waar veel christenen wonen, daardoor veilig zijn.