Toch zullen veel burgers volgend jaar een geeuw van verveling niet kunnen onderdrukken. Weer die Rutte, die Pechtold, die Buma en die Roemer! Qua personele bezetting zal de campagne als twee druppels water lijken op die van vier jaar geleden.

Nou ja, met enkele varianten dan. GL-lijsttrekker Klaver zal zich voor het eerst in het campagnegewoel storten, evenals zijn CU-kompaan Segers. En verder zijn we er op dit moment nog niet honderd procent zeker van dat bij de PvdA Samsom en bij de VVD Rutte de kar trekt. Hoewel de kans daarop in beide gevallen aanzienlijk is.

Wat betreft die oude, vertrouwde gezichten, wie zou de partijen ongelijk geven die hun beproefde strijdrossen opnieuw vóór aan het front opstellen? De PVV zou politieke zelfmoord plegen als zij een andere voorman koos dan Wilders. De VVD zou oliedom zijn als zij het gezag dat Rutte als premier heeft opgebouwd, niet zou proberen te verzilveren. En wie ziet hoe Van der Staaij intern en extern wordt bewonderd om zijn coole mediaoptredens, snapt dat ook de SGP geen behoefte heeft aan een wissel.

Er is één grote partij waarbij de zaken niet zo helder liggen: de PvdA. Wordt het inderdaad voor de tweede maal Samsom, de allesweter, de debattijger die zijn partij in 2012 in enkele weken tijd zo fabuleus uit het electorale dal wist te trekken? Of doen de sociaaldemocraten er verstandig aan om de man die in niet-verkiezingstijd de PvdA geen kleur op de wangen gaf zo snel mogelijk in te wisselen voor een nieuw stemmenkanon? Asscher misschien? Of Van der Laan? Of Aboutaleb?

Vooral die laatste maakt momenteel opgang. Hoofdspreker bij de Nationale Dodenherdenking op de Dam. Door weekblad Elsevier in 2014 uitgeroepen tot Nederlander van het Jaar. En volgens een recent onderzoek van het Algemeen Dagblad onder kiezers de meest gewilde PvdA-lijsttrekker. Zou de gevierde burgemeester van Rotterdam de nieuwe voorman van de sociaaldemocraten worden, dan zou 13 procent van de kiezers PvdA stemmen, aldus dit onderzoek. Ter vergelijking: bij een lijsttrekkerschap van Samsom wil maar 5 procent van de kiezers PvdA gaan stemmen; bij een lijsttrekkerschap van Asscher 8 procent.

Aboutaleb is dus favoriet. En dat valt ook te begrijpen. Deze Marokkaanse Nederlander doet het uitstekend in de havenstad, heeft het postuur en de verzoenende uitstraling van een staatsman en weet door stevige taal (wie de Nederlandse beschaving niet accepteert, moet maar „oprotten”) tevens de gewone man te bereiken. Dat juist hij met zijn achtergrond zulke heldere uitspraken doet over integratie, vergroot onmiskenbaar zijn gezag.

Daarom staat dit wel vast: als híj straks het landelijke strijdtoneel zou betreden, gaat dat ongetwijfeld schwung geven aan de campagne.

Maar of het de PvdA verder helpt, valt te betwijfelen. Is Aboutaleb gewiekst genoeg voor de Haagse slangenkuil? Is hij niet primair de man van het vlammend oreren die er een hekel aan heeft als hij onderbroken wordt? Heeft hij de snelle oneliners paraat om gehaaide tegenstanders de mond te kunnen snoeren, een talent dat een moderne lijsttrekker móét bezitten? De vraag stellen, is hem al bijna beantwoorden.

Zeker, de PvdA kán ervoor kiezen om, waar de VVD het al tien jaar uithoudt met dezelfde leider, in diezelfde periode voor de vierde maal een andere koploper te kiezen. Maar aan zo’n keuze kleven grote risico’s. Het is immers de grote les van de Cohen-episode dat een rasbestuurder nog lang geen droomlijsttrekker is.