De beide kemphanen kwamen tot elkaar dankzij tussenkomst van het onafhankelijke Acas, dat bemiddelt in arbeidsconflicten. De overeenkomst wordt nog voorgelegd aan de basisartsen zelf. Volgens de BMA is het vergelijk „zeker en eerlijk”.

De basisartsen voelden niets voor de nieuwe arbeidsvoorwaarden die de regering hun wilde opleggen. Ze legden een aantal keer het werk neer om hun klachten kracht bij te zetten. De stakingen waren de eerste in de zeventigjarige geschiedenis van de Britse openbare gezondheidszorg.