Dekker schetste de verdeeldheid onder christenen in het land waar hij bijna twaalfenhalf jaar werkt. „Kerken bevechten elkaar om erkenning, grond, macht en geld.” Het conflict tussen Jood en Palestijn heeft zijn weerslag, de scheiding tussen de oosterse en westerse kerk in 1054 eveneens. „Het lijkt alsof iedereen in Israël een vijand heeft.”

De Israëlwerker noemde de Heilige Grafkerk als voorbeeld. „Het is de onheiligste plaats van Jeruzalem, waar priesters van zes kerken met elkaar vechten en waar de politie eraan te pas moet komen als een vloerkleed een centimeter verschuift.”

De Messiasbelijdende Joden uit de eerste eeuwen hebben de Arabische cultuur vaak overgenomen. „Veel Palestijnen hebben Joods bloed. Recent onderzoek bevestigt dat, maar vanwege de gevoeligheid ervan wordt het door Palestijn en Jood doodgezwegen.”

Anno 2016 is het aantal christenen volgens Dekker lastig vast te stellen. „Op de Westelijke Jordaanoever zouden onder de 2,7 miljoen inwoners 42.000 christenen zijn, in Gaza onder de 1,85 miljoen inwoners 1200 christenen. Israël telt zo’n 123.000 Arabische christenen, 25.000 Russisch-orthodoxen en 10.000 à 15.000 Messiasbelijdende Joden.” In de gemeente die in Dekkers woning ontstond, ontmoeten die groepen elkaar.

Te midden van druk vanuit de islam staan Arabische christenen zwak, doordat velen slechts met Kerst en Pasen naar de kerk gaan en doordat de jongeren het liefst naar het buitenland vertrekken. Om aan de druk te ontsnappen, verhuizen christenen van Arabische naar Joodse nederzettingen. „Christenen die over hun overtuiging spreken, lopen gevaar. Toch spreken ze, want ook moslims hebben een ziel. In meerdere plaatsen zijn geheime huisgemeenten van ex-moslims ontstaan.”

De protestanten zijn verdeeld. „De meesten hangen de vervangingsleer aan. Anderen hebben echter oog voor de beloften die de Heere in Romeinen 9-11 voor het Joodse volk gaf.”

Niet alleen Israëliërs maar ook de Palestijnse christenen hebben onze steun nodig, zei Dekker. „De nakomelingen van Izak en Ismaël zijn in een enorm conflict verwikkeld. Als je ertussen woont, word je er soms wanhopig van. Christus is de enige hoop. Wat zou het groot zijn als de Heere Arabische christenen gaat gebruiken om Joden te bereiken.”

„In die gecompliceerde samenleving mag er nu een reformatorische gemeente zijn”, zei deputaat ds. W. Silfhout. De Capelse predikant schetste de ontstaansgeschiedenis van de gemeente die in Nazareth ontstond. Vanaf 2004 was er een Bijbelstudiegroep, in 2014 zijn beide sacramenten voor het eerst bediend, in oktober zijn een ex-moslim en een Jood tot ouderling bevestigd. „Bij de gemeentevorming is zorgvuldigheid en geduld nodig. Het is ons verlangen godsvreze te mogen opmerken.”

Armoede

Voor de nieuwe ambtsdragers is er veel werk. „De last van het ouderlingschap weegt hen zwaar. Veel bezoekers van de samenkomsten hebben een traumatisch verleden. Onder de Russen onder hen is veel armoede.”

De gemeente wijkt op sommige punten af van andere christelijke groepen in Israël. „Wij houden vast aan de presbyteriale kerkstructuur en aan de kinderdoop. We streven naar samenkomsten op zondag, maar dat is nog niet te realiseren, omdat de zondag een werkdag is.”

„Jonge mensen vragen soms: Zou de Heere nog werken? En is daar wat van te zien?”, zei deputaat ds. D. de Wit. „Met voorzichtigheid zeggen we: Ja, daar is wat van te zien. Onder Jood en Arabier. Onze hoop is op de Heere, onze verwachting alleen van Hem.”

„Hij werkt door stenen toe te voegen aan het Godsgebouw”, zei voorzitter ds. C. J. Meeuse. „Voor Jood en heiden is er dezelfde weg tot het heil.”