De rechtbank in Arnhem vindt bewezen dat P. vanuit de tbs-kliniek op 8 februari 2015 met Mariska afsprak om ’s nachts een pakketje weg te brengen. Zij kon daarmee 250 euro verdienen. Mariska werd vervolgens oraal verkracht, gewurgd en naar natuurgebied de Hatertse Vennen gesleept en verstopt, waar ze pas op 22 februari werd gevonden.

P. verbleef destijds op een open afdeling van de Pompekliniek, waar hij in de laatste fase van zijn tbs-behandeling was toen Mariska verdween. Speurhonden vonden Mariska onder een stapel takken en bladeren.

De aanklager had vijftien jaar en tbs geëist. Voor de rechtbank is echter helder dat P. zijn nichtje wurgde, zodat niet uit zou komen dat hij zich aan haar had vergrepen.

Verder tillen de rechters er zwaar aan dat P. hielp zijn nichtje te zoeken, zijn familie troostte en zich liet troosten. Ook liep hij voorop in een stille tocht en hielp hij haar kist te dragen. Al die tijd zei hij niets tegen zijn familie, die hem steunde bij zijn terugkeer in de maatschappij.

Johan P. ontkende en deed er verder het zwijgen toe, maar volgens een andere tbs’er verliet hij op de avond van de verdwijning buiten het zicht van de camera’s de Pompekliniek, via het raam van de medebewoner. De telefoons van Mariska en haar oom zijn beide bij de Hatertse Vennen geweest. Ook is DNA van P. op het lichaam van Mariska, haar kleding en in haar auto bewijs voor de rechtbank.