Het handelsmerk van Gardiner is de grote expressiviteit van zowel koor als orkest. Zijn gehele articulatie en tempokeuze staan in dienst daarvan. Het resultaat is spectaculair, maar wel af en toe over de top in met name de snelle delen. Bij delen als het ”Gloria” en het ”Cum Sancto Spiritu” is er veel spektakel, maar mag het een onsje minder? Wat mij betreft klinkt het ensemble hier als met een pistool op de borst. Overigens laten de koorzang van het Monteverdi Choir en het orkestspel van de English Baroque Soloists nergens te wensen over; het ensemble is altijd verzorgd en gedisciplineerd.

Gardiner kiest voor een relatief grote koorbezetting (35 koorzangers) en een navenant grote orkestbezetting. Enerzijds verrijkend – de problemen met te kleine bezettingen zijn dikwijls te groot. Anderzijds leidt deze forse bezetting in combinatie met tempokeuze en ver doorgevoerde expressie soms tot problemen in kleur in een wat mij betreft intiemer deel als de opening van het ”Credo”. Gardiner kiest hier voor meer bombast en door het hoge tempo zijn de tegenstem en vrije stemmen in deze fuga nauwelijks te volgen. Deze interpretatie leidt bij mij tot onrust en teleurstelling, niettegenstaande de ontroerend mooie momenten in bijvoorbeeld het ”Crucifixus”, waar de muziek je door merg en been gaat.

Bach – Mass in B minor – Gardiner; Soli Deo Gloria (SDG 722); 2-cd; ca. € 34,-; www.solideogloria.co.uk