Het nieuwe schepsel voelt zich dan pas op zijn plaats als hij nabij God is. Dit is het zoeken en zien op de onzienlijke, het schreeuwen naar God. Dit is begerig zijn, als een dorre aarde zonder water naar regen. Het is gelijk aan dat de Heere een indruk in de vrouw gegeven heeft dat zij naar de man begerig is. Zo ook het nieuwe schepsel; het is naar God als zijn Man en Maker. „Met mijn ziel heb ik U begeerd in de nacht”, zegt Jesaja 26:9.Dat nieuwe schepsel wordt door God bemind en zijn liefde is zo getrokken tot God. Want des Heeren goedgunstigheid is beter dan het leven. Al zou een christen alles voor zijn leven geven, zo zou hij toch zijn leven geven voor deze liefde en het genieten van God. De drie jongelingen wilden liever branden in een oven dan de nabijheid van God missen. Daniël wilde liever in een kuil met leeuwen liggen dan dat hij de Heere niet driemaal op een dag zou zoeken in het gebed. Anders kon hij geen vrede voor zijn ziel vinden. Daar komt de duif aanvliegen met een olijftak van vrede, want „wij gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede met God.”

O, hoe weinig wordt deze nabijheid Gods gevonden bij de mensen. Immers, de meeste mensen zoeken ver van God te zijn, in plaats van nabij. Zij willen de Heere ontvluchten als Kaïn. Als het naar hun wens ging, was er geen God in de wereld.

W. Bates, professor in de theologie in Engeland (Hemel op aarde, 1704)