De eerste schijf kwam uit Norden. Op deze tweede spiegelt Westerbrink vier orgelwerken van Tunder aan die van vier 17e-eeuwse tijdgenoten (Scheidt, Scheidemann, Praetorius en Weckman) en vier anoniem overgeleverde koraalbewerkingen. Hij toog daarvoor naar het door Van Eeken gereconstrueerde Radeker/Garrelsorgel in Anloo en het Schnitgerorgel in Noordbroek.

„Wie denkt de snelle nootjes er als een robot uit te persen, kan beter wat anders gaan doen”, stelt Westerbrink. Welnu, de Groninger speelt absoluut niet als een robot. Hij veroorlooft zich de nodige tempovrijheden, zonder de structuur geweld aan te doen. Beide orgels zet hij naar zijn hand in prachtige registraties. De ruige plenumklank en de afzonderlijke stemmen van Anloo zijn het toonbeeld van een geslaagde reconstructie. Ook de Schnitger in Noordbroek is altijd weer indruk­wekkend.

Hoewel het vooral om Tunder gaat, heb ik ook genoten van ”O Mensch, bewein dein Sünde gross” van een anonymus uit 1628 en van de twee bewerkingen over ”Ein feste Burg” uit de Lüneburger Orgeltabulatur (midden 17e eeuw) en de in 1957 ontdekte Poolse Pelplin Tabulatura (1620-1680).

Westerbrink maakt er een luisterfeest van. Opname en tekstboekje (met gebruikte registraties) verdienen naar de maatstaven van het blad Luister een 10.

Peter Westerbrink – Franz Tunder in perspectief 2; Stichting Internationale Orgelacademie Groningen (SIOG 201501); € 18,-; www.peterwesterbrink.nl