Vier op de tien huwelijken lopen op de klippen. Het SCP maakte vrijdag bekend dat 38 procent van de huwelijken uitloopt op een echtscheiding. In 2003 was dat 32 procent.

„Al decennia is jammer genoeg de trend dat meer mensen scheiden”, reageert Wim Stam, fractievoorzitter van de CU/SGP in De Ronde Venen, ten zuiden van Amsterdam. Zijn partij heeft 2 van de 27 zetels en zit in het college „Een echtscheiding is verlies. Al kan ik me voorstellen dat het soms zover komt. Bijvoorbeeld vanwege huiselijk geweld en alcoholproblematiek. Maar vaak komen echtscheidingen voort uit onrealistische verwachtingen en is gebrek aan onderlinge communicatie de boosdoener. Als mensen bereid zijn daar wat aan te doen, hoeft het vaak niet tot een echtscheiding te komen.”

De CU/SGP in De Ronde Venen riep aflopen zomer CU- en SGP-raadsleden uit eigen en aangrenzende provincies bijeen om te praten over de aanpak van de echtscheidingsproblematiek. Gevolg van die bijeenkomst was dat het CU-partijbureau CU-raadsleden een handreiking over de thematiek stuurde.

Buiten kijf staat dat een echtscheiding en ook het uit elkaar gaan van samenwonenden funest is voor kinderen, benadrukt Stam. Dat feit heeft „ook keiharde, financiële consequenties” voor gemeenten. „Zo’n 70 tot 90 procent van de kinderen die hulp krijgen van Jeugdzorg komt uit gebroken gezinnen. Ik zeg niet dat problemen bij kinderen een-op-een te maken hebben met de scheiding van hun ouders. Maar er is wel degelijk een verband. Onlangs zei een directeur van een jeugdzorgorganisatie dat gebroken relaties de belangrijkste oorzaak zijn van het groeiende aantal probleemkinderen. Pas vertelde een relatietherapeut hoe kinderen worstelen met bijvoorbeeld een vechtscheiding. Toen hij kinderen vroeg iets over hun ouders te tekenen, tekenden velen ruziënde ouders.”

Handenbindertje

Gemeenten zullen meer moeten doen om echtscheiding te voorkomen, vindt Stam. „Gemeenten moeten jeugdzorg financieren. Daarom is het ook puur eigenbelang zo veel mogelijk echtscheidingen te voorkomen, beseffend dat die vaak leiden tot meer jeugdzorg. Gemeenten moeten preventieve acties bevorderen en faciliteren. Denk bijvoorbeeld aan een workshop voor jonge ouders, geleid door relatietherapeuten of consultatiebureaus.

Het is goed dat stellen weten dat er spanningen in hun relatie kunnen ontstaan bij bijvoorbeeld de komst van het eerste kind. Ouders genieten van de baby, maar een kind is ook een handenbindertje. Het leefpatroon van ouders verandert. Dat kan frustraties geven. In zo’n workshop kunnen stellen adviezen krijgen als: neem tijd voor elkaar. En: ontrouw maakt heel veel kapot.”

Betutteling, spruitjesgeur, zal een liberaal mogelijk zeggen.

„In sommige partijen rust helaas nog een taboe op dit soort onderwerpen. Het is niet de bedoeling dat de overheid echtscheiding verbiedt. Ook komen er geen ambtenaren die relatiecursussen verzorgen. Maar voor de overheid zie ik wel een sturende rol. Er kunnen goede redenen zijn enigszins in te grijpen in de privésfeer. Denk aan het rookverbod in cafés.”

Ook in het ouderenbeleid gaat de overheid „wrange vruchten plukken” van de scheidingen. „Over twintig jaar zijn er waarschijnlijk veel meer eenzame bejaarden. Die wonen ergens in hun uppie doordat ze bijvoorbeeld vanwege een vechtscheiding in onmin met hun kinderen leven. De trend is dat mantelzorgers, zoals familieleden, meer zorgtaken op zich nemen. Maar als er geen mantelzorgers zijn, komen die taken op het bordje van de gemeente.”