Op het dak van het paleis is de persoonlijke vlag ofwel standaard van prins Bernhard gehesen. Zoals het hoort voluit met een zwarte wimpel. Tot haar dood deelden de prins en de prinses een standaard, maar die is nu voorgoed gestreken. Op paleizen wordt de vlag in tijden van rouw altijd vol in top gehesen, een zwarte wimpel tekent dan altijd de rouw.

Hier, op deze plek, woonde prinses Juliana ook na haar aftreden in 1980. Ze heeft er een rustige oude dag gehad. De laatste jaren verscheen ze niet meer in de openbaarheid. Prins Bernhard maakte in 2001 bekend dat ze haar geheugen zo goed als volkomen kwijt was.

Hier overleed de 94-jarige prinses zaterdagmorgen vroeg in het bijzijn van drie van haar dochters, te weten Beatrix, Irene en Margriet. Ook haar echtgenoot prins Bernhard was aanwezig. Prinses Christina landde op Schiphol kort na het overlijden van haar moeder. In de loop van de morgen meldden zich verschillende kleinkinderen op het paleis.

De politie heeft de doorgaande weg voor het paleis afgesloten voor alle verkeer, behalve voetgangers. Dat leidt tot opstoppingen in de dorpen Baarn en Soest. „We willen geen pottenkijkers die in de auto voorbij sukkelen”, aldus een politiewoordvoerder. Hij verwacht zondag grote belangstelling. „Veel mensen hebben een drukke zaterdag. Dan is dit mooi voor de zondag.”

Mensen parkeren hun auto in de omgeving en komen lopend naar het paleis. Ze trotseren daarbij de harde wind en felle regen die rond het middaguur het midden van het land teistert.

De familie De Heer uit Soest is komen lopen. Ze zijn bijna buren van de overleden prinses. „We zagen haar wel eens in het bos. Liet ze zich rondrijden.” Mevrouw De Heer vindt dat de oud-koningin „een mooie leeftijd heeft bereikt. Het is gewoon goed zo.”

Een man uit Baarn herinnert zich de oud-koningin van een voorval in een boekhandel in Baarn. „Daar deed ze boodschappen. De verkoopster zag dat ze achter mij stond en wilde haar met het afrekenen voor laten gaan. Daar kwam niets van in. Ik wacht mijn beurt wel af, zei ze.”

In het hek voor het paleis zitten bloemen. Gele tulpen, rode rozen. Soms zo, soms met een kaartje. Bijvoorbeeld van de familie Polak. Op het kaartje staat: „Juliana bedankt. U bent en zal altijd een voorbeeld voor ons blijven.” John Mosmans uit Hilversum heeft een stuk tekst aan het hek recht voor het bordes gehangen. Zijn tekst is in het Engels: „Juliana, I will always love you.”

Op een briefje bij een bos bloemen heeft een familie uit Hilversum geschreven dat hun dochtertje altijd naar prinses Juliana zwaaide bij het voorbijrijden van Soestdijk. „Wij willen dat blijven doen.”

Paleis Soestdijk aan de Amsterdamse Straatweg in Soest is een echt paleis. Grote voortuin, een fraai wit pand met twee vleugels. Het paleis is bekend van de defilé’s die hier werden gehouden op de verjaardag van koningin Juliana. Vertegenwoordigers van de bevolking trok aan haar en haar familie voorbij. Sommige mensen bestegen de trappen van het bordes om cadeaus aan te bieden.

Het pand stamt uit 1650. De toenmalige burgemeester van Amsterdam liet aan de weg tussen Soest en Baarn een buitenverblijf bouwen, de Hofstede aen Zoestdijck. In opdracht van stadhouder Willem III werd het pand tussen 1674 en 1678 uitgebreid.

Mevrouw F. Japikse uit Utrecht is aan het begin van de middag speciaal naar Soestdijk gekomen. „Uit respect voor de overleden prinses”, zegt ze terwijl ze een fraai mandje met bloemen op de grond voor het hek zet. „Ze heeft het leven van anderen aangenaam gemaakt.”

Er is nog een reden waarom mevrouw Japikse naar Soestdijk komt. „Ik erger me aan de massahysterie in onze samenleving die ontstaat na het overlijden van verkeerde figuren.” Mevrouw Japikse noemt de crimineel Van Hout. „Vreselijk. Dan verdient deze vrouw dat meer.”

Joke Kerkdijk uit Delft steekt een witte roos tussen de spijlen van het hek. „Het is een trieste dag vandaag”, vertelt ze terwijl de regen blijft neerkomen. „Het voelt aan alsof een moeder is overleden.”