Ruim anderhalf jaar geleden schiet Mehdi Nemoush vier mensen dood in het Joods Museum in Brussel. Begin januari vermoorden de gebroeders Kouachi twaalf mensen van het satirische tijdschrift Charlie Hebdo in Parijs. Diezelfde maand verijdelt de politie in het Belgische Verviers een mogelijke terreuraanslag. Drie maanden geleden wordt Ayoub el-Khazani overmeesterd in de Thalys naar Parijs op het moment dat hij een aanslag wil plegen. Al deze zaken hebben één ding gemeen: ze hebben allen een link met de Brusselse wijk Molenbeek.

De wijk, die zo’n 95.000 inwoners telt, staat ook om andere redenen niet gunstig bekend. Zo zou 80 procent van de bevolking van allochtone –vooral uit Marokko– afkomst zijn. Verder is 30 procent van de mensen er werkloos. Van de jongeren rond de 25 jaar zou zelfs 40 procent zonder baan zitten. Ook zou een op de vier jongeren zijn middelbare­schoolopleiding niet afmaken.

Moslimgetto

Hans Vandecandelaere, auteur van het onlangs verschenen boek ”In Molenbeek” –waarvoor hij onder meer sprak met 200 mensen uit de wijk–, vindt dat het geschetste beeld van Molenbeek bijstelling behoeft. „Het kalifaat van Brussel? Een intolerant moslimgetto? Laten we Molenbeek niet versmallen tot een terreurbroeinest. Dat is fundamenteel onjuist.”

U woont in Molenbeek?

„Ik woon er 2 kilometer vandaan.”

Het heersende beeld van de wijk is onterecht.

„In elk cliché zit een kern van waarheid. Het is waar dat er in de wijk jihadisten actief zijn. Bekend is dat er zo’n veertig personen naar Syrië zijn vertrokken. Maar proportioneel gezien is dat weinig. Zo telt Vilvoorde meer Syriëgangers. Maar er zijn ook andere dingen over Molenbeek te zeggen. De stadswijk bestaat uit tal van sociale groepen. Jihadisten zijn slechts een kleine splintergroepering. Het gros van de islamitische jongeren heeft geen enkele band met radicale moslims.”

Gesteld wordt dat de wijk al die jaren aan zijn lot is overgelaten.

„De overheid bemoeit zich al zeker twintig jaar met de wijk. Het hart van de buurt is vernieuwd en er is veel groen geplant. Brussel heeft met subsidies geprobeerd de middenklasse over te halen zich er te vestigen. Sinds vijf à zes jaar zie je dat steeds meer blanken naar Molenbeek trekken omdat het betaalbaar is en dicht bij het centrum.

Ook zie je dat steeds meer Oost-Europeanen en Afrikanen er neerstrijken. De bevolking vermengt zich, waardoor het traditionele straatbeeld sterk is veranderd. Vroeger was het ondenkbaar dat je mensen in het openbaar alcohol zag drinken en waren korte jurken taboe. Nu zie je dat steeds vaker.”

Molenbeek wordt gestigmatiseerd?

„Een van mijn motieven voor het schrijven van mijn boek was deze stigmatisering tegengaan. Dat er problemen zijn in Molenbeek is al dertig jaar bekend en dus allerminst nieuw. Wél nieuw is dat de wereldpers de wijk heeft ontdekt. Dat zorgt voor ongenuanceerde berichtgeving.”