Dijkhoff zei dat het gros van de asielzoekers niet klaagt. Hij vermoedt dat er bij de klagers ook andere frustraties zitten die niet direct met de opvang te maken hebben. Het gaat er volgens hem om dat mensen in veiligheid zijn en opgevangen kunnen worden.

Mensen klagen dat ze geen tv op de kamer hebben, „maar ze hebben wel een kamer”, zei Dijkhoff. Het zou volgens hem helpen als de asielzoekers snel duidelijkheid krijgen over de opvang en hoe de procedure eruitziet.

De noodopvang verschilt per locatie. Veel nieuwe asielzoekers worden eerst opgevangen in crisisopvang, vaak in sporthallen, die gemeenten regelen voor zeker 72 uur. Daarna komen ze terecht in noodopvang van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA), waar ze langer kunnen blijven.

Eigenlijk moeten ze in reguliere asielzoekerscentra zitten, maar die zitten overvol. Dat komt omdat mensen die al een verblijfsvergunning hebben, niet snel genoeg kunnen doorstromen naar huisvesting in gemeenten.

De uitstroom gaat wel iets beter, maar het is nog niet genoeg, zei Dijkhoff. In oktober zijn er 2720 statushouders naar gemeenten gegaan, het hoogste aantal in een maand tot nu toe. Maar de instroom stijgt nog harder, aldus Dijkhoff.