„Dag mevrouw, lust u lekkere stevige yoghurt?” Mevrouw heeft geen trek.

„Misschien wilt u een waardebon mee”, houdt boer Jaap Plooi (63) uit Ottoland aan. „Daarmee kunt u volgende week een gratis pot meekrijgen.” Daar zwicht de dame voor.

In het Ridderkerkse winkelcentrum Ridderhof stroopt Plooi deze zaterdag de mouwen op in de winkel van Albert Heijn. Samen met pr-medewerkster Anita (69) deelt hij kleine plastic bokaaltjes uit, met daarin dikke yoghurt in allerlei smaakjes.

Uitnodigende posters met koeien en Campinareclame, ondersteund door een meegesjouwde strobaal, completeren de agrarische sfeer.

Maar zijn klompen, die heeft Plooi thuisgelaten. De melkveehouder lacht. „Nee hoor, ik draag op mijn boerderij geen klompen; dus ik ga ze ook nu niet aantrekken. Het beeld dat veel mensen van boeren hebben klopt niet meer.”

Hij schiet de begerig blikkende Ian Klunder (13) aan. „Eten jullie thuis weleens yoghurt?” Maar Ian schudt zijn hoofd. Plooi: „Vind je het wel lekker?” Ian knikt en even later lepelt hij met smaak een cupje stevige yoghurt met appel-peer-en-vijgengelei leeg.

Zijn moeder Gladys (51) toont nu ook interesse. Zij beproeft een variant met framboos en rabarber, en krijgt tot slot een ‘gratis­proberenbonnetje’ in handen gedrukt. Even later komt Ian nog even terug: „Dankjewel voor de yoghurt.”

Vooral de yoghurt met framboos en rabarber heeft aftrek, weet pr-dame Anita. Ze buigt zich richting de anderhalf jaar oude peuter Marit Bouwman, die in een winkelkarretje zit.

„Hallo ukkepuk, zou jij een lekker hapje lusten?” Marit verwelkomt de framboos-rabarberyoghurt, maar vader Rick Bouwman (31) vind hem een beetje bitter smaken.

„Ieder zijn smaak”, zegt Plooi. „Maar dan probeer je bijvoorbeeld de sinaasappel-citroen.” Anita heeft een nog betere oplossing: „Nu kun je ze alledrie proberen, en volgende week met dit bonnetje de lekkerste gratis meenemen.”

Boer Jaap raakt nu op dreef. „De smaak van Campina is onverslaanbaar. Als ik met vakantie ga, neem ik altijd zuivel van Campina mee.”

Tot zijn verdriet wuift een passerende dame de haar aangeboden yoghurt echter weg. „Ik houd er niet van. Misschien ben ik er allergisch voor, of zo.”

Plooi kan het haast niet geloven. „Het hangt vast af van welke melk erin zit”, zegt hij met een knipoog.

Die melk drinkt de Ottolandse boer trouwens het liefst direct vers van de koe. „Je mag het niet rauw verkopen van de Warenwet, maar volgens mij is dit de meest ideale melk. De consument lust melk zo alleen niet meer.”

Het publiek staat sowieso ver af van het boerenleven, weet hij. „Ze weten niet meer wat eraan te pas komt om al die zuivel op tafel te krijgen.”

Hij grinnikt. „In de buurt van onze boerderij heb je verschillende campings zitten. Aan kinderen van daar vertelde ik eens dat, als ze aan de staart van de koe trokken, er melk uit zou komen. Ze geloofden het!”

Als de 5-jarige Zoë Tromp de stand passeert, biedt de agrariër ook haar een cupje yoghurt aan. Ze hoeft het niet. „Je moet altijd eerst de ouder om toestemming vragen”, instrueert Anita boer Plooi even later. „Stel je voor dat ze allergisch is.”

De boer knoopt het in zijn oren, maar even later komt Zoë nogmaals langs – nu met haar vader Matthijs (31) en zusje Fiene (1,5). Nog steeds wil ze geen yoghurt, maar haar vader en zusje happen wel toe.

„Zoë is pas ziek geweest”, legt pa uit. „Maar wil je de boer wat vragen?” Zoë weet geen vraag. Vader: „Jawel, pas vroeg je het nog: wanneer mogen we weer op de boerderij kijken?”

Hij doelt op de jaarlijkse Campina Open Boerderijdagen, maar Plooi wuift met zijn armen. „Mensen mogen altijd komen.”