Met de vondst van Sedna is mogelijk het eerste bewijs gevonden voor het bestaan van de Oort-wolk, een baan van duizenden kleine, ijzige hemellichamen of planetoïden die ver achter de baan van Pluto om de zon draaien en een doorsnee tot zo’n 2000 kilometer hebben. De Nederlandse astronoom Oort heeft in 1950 de theorie opgeworpen dat deze gordel bestaat, maar tot nu toe is er nooit een concreet bewijs voor gevonden.

In de zeer elliptische baan staat Sedna maximaal 17 miljard kilometer vanaf de zon. De ontdekkers vermoeden dat het object ook een maantje heeft.

Sedna is door tal van media gebombardeerd tot de tiende planeet van ons zonnestelsel. De Californische ontdekkers spreken echter tegen dat Sedna een planeet is. Het hemellichaam is te klein en waarschijnlijk te ijzig om planeet te zijn. Uit welke materialen Sedna precies bestaat, is nog niet duidelijk, waarschijnlijk uit een mix van ijs en steen. Overigens erkennen de ontdekkers ook Pluto niet als planeet. De ontdekking van Sedna -vernoemd naar de zeegodin van de eskimo’s- zal de discussie over de vraag wat een planeet precies is weer doen oplaaien.

Het onderzoeksteam onder leiding van sterrenkundige Michael Brown van het Californische Instituut voor Technologie (Caltech) zag Sedna in november voor het eerst. Vorige maand ontdekte hetzelfde team ook al 2004 DW, een object dat vergelijkbaar is met Sedna.

Het team maakte gebruik van een nieuwe telescoop die de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA in augustus heeft opgesteld. Het Tenagra Observatorium in Arizona heeft een aantal onderzoeken gedaan om de bevindingen te verifiëren.

De afstand tussen de zon en de volgende planeten is voor Mercurius 58 miljoen kilometer, voor Venus 108 miljoen kilometer, voor de Aarde 150 miljoen kilometer, voor Mars 228 miljoen kilometer, voor Jupiter 778 miljoen kilometer, voor Saturnus 1,4 miljard kilometer, voor Uranus 2,9 miljard kilometer, voor Neptunus 4,5 miljard kilometer en voor Pluto 5,9 miljard kilometer.